H. Aschehoug & CO.s Forlag, (s. 53-54).
Vinteren tek til; Jordi døyr. Sval og rein legg Snøen seg ned yvi alt og løyner alt, Aaker og Urd, Stuve og Stein, Rusk og Avfall og altslag. Og alt vert vent; og alt fær Ro.
Ja kom, Vinter, med di svale Ro og di reine Luft; kom med ditt kvite Lakan. Kom og breid ned alt Avfall og alt Rusk. Meg med, du reine Vinter! —
«Døy er ingenting.
Me gjer oss for store Tankar um det som um det meste i Verdi. Me kjem til aa tenkja med oss sjølve daa som so tidt: aa, var det kje anna.
Men hev du hard Verk i Kropp eller Sjæl, so er ei Morfinsprøyte betre enn ei Trøystepreike. Det er Raad for alt; og naar det ikkje er Raad lenger, trengst det inga Raad.»
Segjer Doktoren.
Og alt vert gøymt og gløymt under den kvite Snø.