Fyrestev
So ymse Folk eg kjenner til,
som hava Hug til at kveda;
og faa dei nokot, som høva vil,
so hava dei rett si Gleda.
Men strengt om Stevet døma dei,
og Fusk er faafengt at bjoda;
til klena Visor dei segja Nei,
dei ropa berre paa goda.
„Kom med Visor, og helst av deim,
som kvika og inkje krenkja;
slikt som hever vaar eigen Heim,
og slikt som me sjølve tenkja.“
„Tenk paa deim, som turva Mod,
Som standa i Tvang og Trengsla.
Ei liti Hjelp var fulla god,
naar Hugen stend i Stengsla.“
Heppen var den, som hadde Dug
at kveda Tanken til Ende,
so dei, som høyrde, fekk same Hug
og sjølve det same kjende.
Heppen den, som var so hæv,
at slik ei Gaava han aatte
og kunde gjera so gilde Stev,
at Folket læra deim maatte.
Eg hever freistat so einkvar Gong,
um sjølv eg Stev kunde gjera;
men sjeldan fekk eg so min Song,
som helst han skulde vera.
Det vantar nokot paa Kraft og Vald.
Um Tanken er varm nog inne,
naar han kjem ut, so er han kald;
han fester seg aldri paa Minne.
Difyre legg eg so litet fram;
eg vil inkje Tidi spilla.
Det skal inkje verda so lang ein Glam:
eg vil berre Harpa stilla.
Symra[1] teiknar til Sumars Bil;
um Vaaren tidla ho blomer;
men fleire Blomar maa koma til,
naar Kulden or Markom rømer.
- ↑ Vaarblomst, (Kvitvise=Anemone).
|
Denne teksten er offentleg eigedom av di forfattaren døydde for meir enn 70 år sidan. |