Prøver af Landsmaalet i Norge/48. Barne-Minne
| 47. Hus-Livet | Prøver af Landsmaalet i Norge 48. Barne-Minne[1] av Ivar Aasen |
Naar Sjukdom kem med manga saara Rider[2]
og køler Varmen, som i Aadrom skrider;
naar Helso verter skjerr[3] og flyg sin Veg,
kvar Gong at Vaardags-Vedret vender seg;
naar Verken inkje berr’ i Kroppen flagar
men ogso paa dat fallne Modet gnagar,
og Rygd[4] og Ræddhug slær med Verken Lag,
so Hugen rys og kvekk med kvart eit Slag,
endaa han undergiven stødt maa strida,
alt med ei vesall Von um Liv mun bida:
daa døyvest Verken tidt, naar Minnet vil
slaa ut sin Ljosstrøym i dat myrke Bil
og um dei gengne glade Dagar mæla,[5]
daa Elsk og Venleik var ei Himmels Sæla,
og tekna blide Barneheimen av
med all dan Leik og Lyst, han alltid gav.
Som Morgonsoli gjenom Vindsky-Flokar
kem fram og lyser i dei myrke Krokar,
straar Gull paa Doggi fraa sin Straalekoll
og blinkar dimt ut paa dan vaate Voll:
so mot mi Framtid, mot dei Dagar svarte,
skyt Minnes-Soli sine Straalar bjarte.
Vist er ho inkje meir som fyrr so klaar,
daa skin ho langt att paa dei fyrste Aar;
og Fred fær Hugen, naar han dit kann flya
og røra gamla Tider med dei nya.
(Etter Byron)