Ejendom. Derhos er Misligholdelse af kontraktmæssige Forpligtelser i en stor Mængde Tilfælde belagt med en Bod (handsals-slit, kaup-rof), hvori tildels ogsaa Erstatning er indeholdt. Herom er imidlertid ovenfor handlet i en anden Forbindelse (Retshist. I. S. 203 f.).
I. Tyveri (þýfi, þýft, þjófnaðr, stuldr) var hemmelig Tilegnelse af anden Mands Ting. Derimod kom Besiddelsesstanden ikke i Betragtning, men Underslag eller hemmelig Forvendelse af fremmed Gods, hvoraf man er i Besiddelse, betragtedes lige med Bemægtigelse deraf. – Efter begge Landslovene (G. L. 253;[1] F. L. Indl. 9, XIV. 12), straffedes Tyveri, hvis det stjaalne var af en Ørtugs Værdi, eller hvilketsomhelst Kreatur,[2] med Døden. Var det stjaalne af ringere Værd end en Ørtug, straffedes Tyven med legemlig Refselse, der bestod i, at hans Hoved blev raget, oversmurt med
- ↑ G. L. 253: Engi várr skal annan stela þeirra manna, er í landeign konungs várs vilja vera. En ef hann stelr ertog eda ertog meira, þá er hann útlagr ok dræpr; en ef hann kveðr nei við, þá skal hann synja settar-eidi. En ef hann stelr minna fé, þá skal hánum skapa gøtu, ok kasta á hann grjóti eða torfi; þá hafi hann svá gert. En ef hann kveðr nei við, syni med lýrittar-eiði; en sá eiðr fellr hánum til gøtu. En hánum skal gøtu skapa þeðan, sem hann verðr sannr at; en sú gata skal vera níu boga lengð fulltíða manns. En þá skal tyrfa hann með grjóti ok með torfi, ok fellr hann útlagr ef hann fellr; en ef hann kemst þeðan, þá hafi hann svá gert. En ef maðr stelr blóðugri bráð ferfœttri, þá er sá útlagr, þó at hann steli lambi nætrgømlu. – En ef maðr stendr þýfsku í hendi manni, þá skal binda fóla á bak hánum, ef váttar eru við, ok leiða hann í þá þingsókn, sem hann stuld stal, ok fœra hann ármanni konungs, ef hann vill þat … Nú skal hinn þá þing kenna, ok leiða þingat þjóf með fóla bundinn, er þjóf hefir tekit, ok fœra fram vitni, at sá á fé, er batt, ok þar lýsti hann þýft eptir, ok vitni annat, at hann batt hann á því fé; þá skulu þingmenn um dœma. Ef þeir dœma hann misbundinn, þá er sá sekr, er batt, at fimtan mørkum við konung; en ef þeir dœma hann réttbundinn, þá skal ármaðr fá bana at hánum; hann er sekr at 40 marka, ef hann vill eigi; þá skulu bœndr kaupa bana at hánum ur fé hans sjálfs. En ef hann gengr með lífi í brott, þá skulu bœndr gjalda 40 marka. En ef þeir láta hann ganga údœmdan af þingi, þá eru þeir sekir 15 mørkum við konung.
- ↑ þjófr verðr maðr af blódugri bráð hverri, nema af hundi, F. L. XIV. 12.