Faa aar senere kjøpte han av en privatmand «Possenhofen» ved Starnberger-sjøen. Naar vaaren nærmet sig flyttet han med sin familie til dette herlige sted, som ligger omgit av høie Alpe-kjeder, og som han lot ombygge og modernisere.
Her saa de fleste av hans barn dagens lys. Hans hustru foretrak Possenhofen for hovedstaden; mens hendes mand reiste rundt, bodde hun sommer og vinter mellem fjeldene.
Sophie Charlotte Augusta, den senere hertuginde av Alençon, blev født den to og tyvende februar 1847.
Hun hadde fire ældre søstre: keiserinde Elisabeth, fyrstinde Helene av Thurn-Taxis, dronning Maria av Neapel, og Mathilde, grevinde av Trani.
En sommerdag lekte et par av prinsessene i parken ved Possenhofen.
Zigeunere hadde slaat leir i nærheten.
Elisabeth gik ut og bad en av konene om at spaa.
«Jeg ser utallige lidelser i din haand,» sa spaakvinden. «Jeg ser to kroner, men den ene er en tornekrone!»
Også Maria kom nærmere. Zigeunersken grep hendes haand.
«Du blir dronning,» sa hun. «Men din krone vakler, og du mister den! — Vogt dig for røde mænd!»[1]
Nu kom den lille Sophie frem med sin barnehaand.
«Atter en krone!» udbrød spaakvinden. «Denne gang er den blodig. Jeg ser liljer. Rundt liljerne ser jeg martyrens palmer. — Sky ilden! Den vil angripe dig mens du utfører en engels gjerning. Den vil avklippe din livstraad!» —
Den dobbelthet i smaksretning, som kom tilsyne hos
- ↑ Neapels trone blev styrtet av Garibaldi og hans «rødskjorter».
