Denne siden er godkjent
Uppe i Høgheim straalar Gud
som tusund Solir um Tind;
du kunde aldri det Ljose timja, —
daa var kjær Syster mi blind.
Uppe i Høgheim klingar Gud
som Verdi var tonande Strengir;
det minste Vék av den Allheims Samklang, —
daa vaks deg Engle-Vengir.
Det minste Vék av den Allheims Samklang
fløymande rein og rik, —
du kunde kje lenger Jordi tòla
med alt hennar Skraal og Skrik.
Veslemøy.
Aldri ber dei meg Barn til Skirsle,
og aldri stend eg Brud;
gjerne døyr eg i denne Stundi,
um eg maa skòda Gud.
Systeri.
Det ser eg i djupe Volve-Augo,
din Traad er ikkje ut-spunnin;
og aldri maa du deg ynskje løyst,
fyrr rette Dagin er runnin.
