Side:Han Per og ho Bergit.djvu/36

„Nei — sjaa etter du Bergit, du lyt faa Tak i honom paa eikor Vis, men han maa skunda seg, ellest vert det for myrkt.“ Han Per hadde smitet seg veg bak Fjoset, og der stod han eit Bil, for han var forviten etter at høyra, kvat det hadde paa seg alt detta Staaket. Men daa han tykte, det drygde for lenge, drog han seg seint heimetter, slo eine Foten i Kross yver den hin og saag seg bak alt i eit. Best som det var, høyrde han eit ropa attanfyre: „Per! Per?“ Han snudde seg. Det var Bergit. „No? kjem du etter meg? kvat skulde det tyda alt detta du?“ „Du skal faa høyra det alt ihop ein annan Gong, men no maa du fylgja strakst.“ „Skal eg?“ „Jau, ser du, han Snaalingen, Engelskmannen, heve gjenget seg fast i Skardet, og no fær du hjelpa honom ned atter.“ „Han Stripafanten? - det er daa vel inkje Aalvoret ditt Bergit, — du veit.“ „Han er daa ei Menneskja han liksovel som me andre,“ tok Bergit frami, „og kom han til ei Ulukka, — ja eg vilde aldri gløyma det, og det kom at liggja som ei Tyngsla paa deg og Per.“ „Eg meiner, du heve Rett eg Bergit,“ sagde Per, og tok seg att um Øyrat. „Det vilde no vera Synd, um han kom seg til Skades.“ — „Synd? — ja stor Synd og.“ „Og det er no inkje so greidt med framandt Folk, ser du. At sitja der Notti yver, kaldt og ufyset, som det er.“ „Du segjer sant, — ned skal han strakst, um det so var Nils Torgerson sjølv so — —“ „Ja vaaga deg inkje for myket Per, du veit, Skardet er faarlegt“ „Det skal nog laga seg, du tarv inkje ottast fyre det inkje.“ „Ja agta deg, agta deg Per, eg veit, du er ein Villstyring sume Tider og tenk um, — nei slikt eit Saar kunde inkje gro att heile Livet igjenom.“ „Um det no hende det verste, so veit du det, at eg berre hever gjort mi Skylda, og so“ lagde han aalvors-