Side:Historisk Tidsskrift (Norway), anden Række, fjerde Bind (1884).djvu/81

Denne siden er ikke korrekturlest

af 1 mark (for husbrud), halft til kongen og halft til ejeren, samt erstatning; enkelte håndskrifter tillægger imidlertid også her ejeren den hele bod. – Endvidere i foreskriver kl. L. VII. 48 en marks bod til de forurettede for at gjerde tvert over elv.

Om påsejling og sammenstød mellem skibe indeholder M. L. VIII. 26 alene den korte forskrift, at skaden skal erstattes, med mindre de skadelidte havde roet foran de andres stevn, jfr. G. L. 144 og 174. – Udførlige forskrifter herom indeholdes derimod i B. L. IX. 15, 17 og 18. Den, der enten forsætlig ødelagde skib eller redskab, eller sejlede på et andet skib, eller forsømte at minke sejl i trangt farvand, og derved forvoldte sammenstød, skulde erstatte skaden såvel på skib som på ladning og erlægge avindsbod, hvilken deles mellem skipperen og den øvrige besætning. Det samme gjældte, hvor flere skibe sejlede i følge og under krydsning det, der sejlede yderst, ikke vilde vige af for det, der havde landet i læ, og derved forvoldte dettes stranding.^[1] Hvis i sådant tilfælde dette skib, for at undgå selv at strande, sejler på det andet, som ligger til luvart, skulde intet bødes for

↑ B. L. IX 17. Nú ef menn sigla með landi fram í samfloti, þá skulu þeir vægja, er ytri sigla, svá at eigi bægi þeim á land, er innstr sigla. En ef menn beita þrábeiting, ok siglir hinn á veðr þeim, ok bægir hónum at bergi eða boða eða at nesi, ok lestir hann skip sitt fyrir þá sök, eða brýtr í spón, þá bœti þeir spell, er hánum bægðu af leið, svá sem skynsamir menn meta, ok öfundarbót á ofan eptir lagadómi. En ef menn beita þrábeiting, ok ber þá at boðum, er á lé sigla, ok vill hann heldr á þá sigla en í boða brjóta; nú ef skip brotnar eða reiði slitnar þeim, er á veðr sigldu ok eigi vildu vægja, þá koma þar engar bœtr fyrir, því at þeim er öllum nauðsyn. Nú sigla menn til mjóra sunda með samfloti miklu, þá skulu þeir sigling minka, er siðarr fara, þar hverr sem staðinn er, svá at engum standi fartalmi af. Minka skal sigling með halsan ok hefla skurd, en helðr nidr leggja en á aðra sigla.

[1] B. L. IX 17. Nú ef menn sigla með landi fram í samfloti, þá skulu þeir vægja, er ytri sigla, svá at eigi bægi þeim á land, er innstr sigla. En ef menn beita þrábeiting, ok siglir hinn á veðr þeim, ok bægir hónum at bergi eða boða eða at nesi, ok lestir hann skip sitt fyrir þá sök, eða brýtr í spón, þá bœti þeir spell, er hánum bægðu af leið, svá sem skynsamir menn meta, ok öfundarbót á ofan eptir lagadómi. En ef menn beita þrábeiting, ok ber þá at boðum, er á lé sigla, ok vill hann heldr á þá sigla en í boða brjóta; nú ef skip brotnar eða reiði slitnar þeim, er á veðr sigldu ok eigi vildu vægja, þá koma þar engar bœtr fyrir, því at þeim er öllum nauðsyn. Nú sigla menn til mjóra sunda með samfloti miklu, þá skulu þeir sigling minka, er siðarr fara, þar hverr sem staðinn er, svá at engum standi fartalmi af. Minka skal sigling með halsan ok hefla skurd, en helðr nidr leggja en á aðra sigla.

[1]