han inki, koss han skulde fara aat. Han tenkte daa: „e ska fraiste aa garte te dai“. Derme sa’e han de: „Aa væl voro de! koss staar de te me Barsængkjerringenn dikka?“ Daa skrasla dai aat hono, men anna svara dai hono inki, aa si’a høyrde han inki mair.
Han Vilhjølm paa Lund, Husmann aat Preste, ha fortelt, at han høyrde Haugafolk ai Gong, me’a han va ung’e aa tente hjaa Bror sino. Um Sumaren, trast fyrr dai skulde buføre paa Langstølen, skulde han Vilhjølm aust i Rauddalen aa laite ette ain Oyk te buføre me. Han kom burtaat ait Vatn, dai kalle Hyggjande, aa der e de noko store Hauga, dai kalle Hyggjandhaugadn. Daa hoyrde han, at de kom nokon drivande me ai Bufør. Han høyrde de staaka aa jaga, aa de gnirka i Taino ell i Klyvjo, aa han høyrde ain liten Unge gret, aa ain gamall’e Mann, ettesom han kunna skyna paa Ljø’e, lo so godt aa svalla te ain a’n. Alt detta hoyrde han ait Stykki bakafor se, aa so tenkte han de: de maa vist vera Sygardingadn som. buføre i Dag, e ska springe attende burt paa Hyggjandhaugen aa spyrja dai, um dai ha set Oyken vaann nokorstane. Han rende attende dit, som han hadde høyrt dai jaga aa kalle, men daa han kom dit gjorde han korki saag ell hoyrde nokon Ting. Aa si’a ette han kom haimatt, fekk han ogso veta de, at de inki va nokon som buførde den Dagen. Men de va mange som kunna fortelja hono de, at dai ofto hadde baade hoyrt aa set Haugafolk i Hyggjandhaugo.
