Prestgarde ain liten Garddaild som me kalle Haugen, aa dai fiske i Grindetjadne no. De renn’e ai liti Aan or Tjædne, aa i Ose ha dai byggt ai Fiskeslø.
I Bu’ahauge ha de ofto vore set aa hoyrt Haugafolk. De va ain Mann som dai kalla store-Hølgi, han va ai Gong ve Grindetjædne aa fiska, aa so laag han aisemall i Grindebu’enn ai Natt. Han va slik Maistar te aa laate paa Munnhorpa, aa so sat han um Kvelden aa morodde se aa let paa Horpa. Rett som han sat aa let, tok de te aa danse ute. Han Hølgi forsto væl at de va Haugafolk som dansa, men han va alder rædd’e, han gav paa aa let like godt, aa dai mulla aa dansa utafere. Endele vilde han daa halde upp aa laate aa so leggje se. Men daa kom de inn te hono ain Kar, aa han sa’e de: „aa væl va du store-Hølgi; ko fint du læt’e paa Horpa“. – „Aa væl voro de ogso“, sa’e han Hølgi, „ko fint de danse“. – „Kjære væne, laat maire, du ska ’ki ha Ska’in taa di imorgo“, sa’e hin. – Han Hølgi tok atte let, aa trast toko dai atte te aa danse aa heldo paa haile Natte radt te de tok te aa dagast, men daa vart de kurt. Han Holgi la’e se daa te aa sova litevætta, aa si’a gjekk han sta aa saag aat Fiskegaadno sino, men daa fekk han so myki Fisk, at han inki orka aa bera de; men han maatte haimatt ette ain Oyk, aa daa vart de ai hail’e Klyv me Fisk. Daa hadde han atte for de han let paa Munnhorpa aat Haugafolke.
Uppi Flateli’enn e de noko store Hauga, som dai kalle Krokaahaugadn. Der va ho Berit paa Flate
