sette i se sjoug hell otte Kaku, førr han ga se. Seinar ein Dag
aat han upp all den Soll’n døm skulde havt te Nons og der-te
ein go Dask[1] me Kall-Grout som sto att ette Dugurde. Og ikje
berre de, men han aat upp Skreppa, døm ha Soll-Brøe i, ou!
Skreppa og Reiminn korva han smaae og blanda i Soll’n og Søljunn
slo han sonn og stakk Jønn-Stykkjye inn-i Kall-grout-Beta.
Men ikje at du skulde høyre, at han fekk den minste Maagaa-Rift[2]
bak-ette.
Aat Nigard-Bu kom han eingong og ba um aa faa laane eit Hal’-Ponn Mjøl, han aatte ikje Mjøl-Saae, bar han se for. Jou de fekk han. Da han kom att me Laane, ha han tikji me se paa eit Raam og me di vart de paa-lag Hal’ta, som gjekk av[3]. Da han saag de, sa han: „Ja, ha eg no havt Mjolk, saa skulde eg sli’i meg upp ein Grout.“ Mjolk skulde han faa, de han trongde, sa Kjeringje, og att-paa fekk han ein stor Avgang[4] me Rum-Grout, ho ha staa-ande. ’Taa Mjøle sine fekk han ei Gryte me Grout saa stor, at han orka ikje aa eta upp allt paa ein Gong; men da la han se i Benken og kvilte ei Ri’ – saa tok han de, som att va. Paa Bræe svøl’de han Skjinne og Hugue ’taa ein vaksin Raakaa-Fisk – han stappa Hugue inn-i Skjinne og tok heile Klompen i ein Svølg. Te dagle va ikje han Per Skaffar verre i Mat-Fate, hell ein a’an medels Kar, og naar han sette paa aa stor-eta, saa va de for Moro og Galningsskap; de er mange Gjerdin paa Morun ou, maa’ta.
Han va upp-alin i Ei’e[5] og difor va de mange, som kalla han Ei’e-Busin, for han va mest som ein Buse aa sjaa paa; rette Namne hans va no elles Knut Svarvarhougje. Meir hell medels høg va han ikje, men du, for vælvuksne Kar! Stutt te-knees, lang i Laarom og brei i Ryggje som ei Bakst-Fjøl; Hals
