va baade di høvlegaste paa Grøvd[1] og di lugumaste paa Gjerd og di faa ’taa døm, som va staal-sette heldt godt ut, ou. Difor va de Østerdølunn han Jo likte best og han sa stødt, at han ha ikje raakaa andre Riflo, som ha den Fellna’n, paa all Vis, som døm. Men no va di meste ’taa Østerdøls-Riflom saa gamle, at døm ha vorte forr-grove og slitne ha døm vorte paa alle Gjerde. Og trast han Jo vart var den minste Veile ve Rifla si, um de va alder saa lite, va ho gomol nokk. Han ha lengje ei Østerdøle ette ein Reins-Skjyttar, heitte Hollbø’n, og ho tykte han godt um; men saa kom han ette me, at ho ha ein Flekk paa Ond-Sia som va saa tunn, at han kunde bli varm, naar de vart skote fort nogre Skot ette ein-a’an me henne. Og trast han vart var di, gjorde han av me henne me di saamaa. Mange ’taa desse Riflom han ha i Ti’n, ha han gjeve Namn, de va „Hollbøs-Børsa“, „Bronlaag-Børsa“, „Fokstugu-Børsa“ og mange fleire, men inkort va de, som vanta døm alle, naar han ha havt døm ei Ti’. Summe „drap“ ikje, summe „drog“[2] ikje og summe „heldt ikje Skot“[3] hell „bar fram“[4]. Og han Jo Gjende va ein egte Mester-Skjyttar, og difor vilde han ikje veta ’taa de minste Lyte ve Rifla si.
Di gamle Riflun ha Jønn-Pipo saa-ner som nogre faa Østerdølo som ha staal-sette Pipo. Og difor va døm snøgge te aa kaamaa paa O-Stell saa døm lout aat Børs-Sme’e og „reiast“. Men me Rei’ingen gjekk de mykjy i-misst og han Jo Gjende freista den eine Børs-Sme’en ette di andre, baade inna-bygdes og utta-bygdes og nogor Rifle, som han tykte va full-go i alle Maate, fekk han ikje førr han va langt ut-i Aare komin.
Umkring 1845 kom de ein Regjiment-Sme aat Vetlhaamaar som de sto godt Ord ’taa og han baaraa ut Rifl-Pipo ’taa Staal. Tvo ’taa Kjenningom hans Jo Gjende, han Jakup Snele og Halvbror hans, fekk denna Børs-Sme’en te aa baaraa kaar si Rifl-Pipe og han Jakup va hendog Sme, saa han gjorde allt de andre Smie paa døm ette Østerdøls-Gjerd. Dessa tvæ Riflunn
