han overlag sigjin i. Ette han lærde aa kjenne Hollberg, va de ingen Lesna han lika be’re hell Bøk’n hans og „Komelie“ hjolpte nok ’om Jo igjønom mang-ei kjei’samd Stonn. Han va saa orimele laak te aa lesa inn-i-bok, han Jo, at de va illt baade sjaa og høyre de; han ha lært den Konste saa laakt den Ti’e, han gjekk i Skula, at de va nok paa ei laak Gjerd han rein-las, da han sto paa Golve. Da Hogen aat Lesna vakna sjaa ’om, lout den te-komne Kar’n, han da va, millom Tredeve og Førretjuge Aar, te aa øve se upp-att ’taa Nyo. Traadt gjekk de og han kom hell-ikje saa langt, at han nugun Gong kunde lesa radt, for naar han las, lout han følgje Linom og Ordom me Peikje og han stouka og snaava og miss-nemnde se, men paa denne visen stræva han se igjønom mange druge Bøk, lell. Bøk’n aat Hollberg: „Komelie“, „Moralske Tanker“, „Levnedsløb“, „Kirkehistorie“, va han væl kjend i, Platous Geografi og nogre historiske Bøk ha han fare igjønom, saa seint, som de no elles gjekk. Men de va no de me ’om, at han ha eit Minne saa framifraa; ha han fyst brøytt se igjønom ei Bok, saa sat Innhalde der, som de skulde vore festa me Nagle.
Ein ’taa døm, han Jo Gjende va mest i Lag me, va han Jakup Snele som kom aat Kleiven. Di tvo lærde aa kjennast paa Lag 1824 da han Jakup va berre ong, for han va nie Aar eldre, han Jo. Sia’ fyl’des døm mykjy i Reins-Fjelle og skout ein Mengde Rein um Aare. Han Jo sto stødt ette aa faa me se han Jakup te-fjells, for døm samdes væl, di tvo, te kaar Ti’ og de va ikje mange, som kom fraa halde Lag me ’om, kaa lengje de skulde vera, saales som han. Mange ’taa Fjell-Følgje hans klaagaa se for, at naar Tong-Møle kom ivi han, vart han saa rang-vind og lei, at de va Oraa’ vera i Lag me ’om. Men de saag alder han Jakup ’taa ’om og difor heldt døm Følgje i Fjelle i over tjuge Aar.
Han Jakup Snele va berre ein liten Kar, men han va tett-vuksin og go ette Storleikje, og te gaa i Fjelle ga han nok ikje
