hvor han Svein skout ein Rein saa han kanta paa Si’a“. I 1868 selde han Gard’n og reiste aat Amerika. Her livde han te umkring 1890 og vart over 90 Aar gomol. I eitt ’taa siste Aarom han livde, va de ein Vaagaa-Ver i Gjest hjaa ’om Svein paa „Farme“ hans i Wisconsin og Gamlin va enno røkjin og minnog[1]. De han helst taalaa um va Reins-Fjelle og Skjyttar-Ferdinn sine, Gjende og Høgfjelle gløymde han alder. De er han Svein, som Professor Friis skriv um i „Tilfjelds i Ferierne“, men ve eit Mistak er han der kalla Svein Bjølstad.
Han Gullbran Snele va i di yngre Daag’om sine og ei Ti’ fram-ette, ein Drikkar og ein Styrar ’taa verste Slag. I Fyll’n va han saa aagaa-lous og ovørdin te aa faaraa me Gap og Fantstrøk, at de va stor Fare aa bli forr ’om. Han aatte Sygard-Snele og gjifta se Pening te, men me Gards-Brukje gjekk de att- aa-Bak for ’om, for antell foor han paa Vidden og drakk, hell-ou laag han i Fjelle paa Fisking og Skjoting. Da han kom langt ut-i Aare kjøpte han Steinfinsbø i Heidale og ette han kom der, vart han ein stø og fre’ele Mann. Han skout ikje saa mykjy Rein han, som Bjønnsta’n og hell-ikje laag han saa hardt ette di; ette han vart gomol, va de Fisking han foor me som mest.
De gaar enno att Ord i Bygden, um alle di Gap-Strøkje han gjorde ei Ti’ og de kan vera sliks-Slag[2] um ein tek me eit Par ’taa døm.
De va ein Reins-Skjyttar, heitte Gamel-Gyin, som kaart Aar laag ve Gjende og Leirongen, fiska og gjekk ette Reine, um ein-a’an. Han skulde vera ei stor Lei’e, som ingen ha Hog te aa vera i Lag me, korkje i Bu’n hell i Fjelle, men han Gullbran Snele forsmaadde ikje, aa halde Lag ne’ ’om, han, og der raakaa han ou rette Guten sin. Ein Dag skout døm tvo Bukke inn-paa Holom og fraa der inn-i lyt ein bera ne’ Kjøte paa Ryggje ette nøgre Løypte, som er baade stygge og farlege. Summe Stelle er de saa bratt, att kjøm ein paa Gletten er de berre aa sleppe Børde iveg aa le’ ho faaraa, for aa berge se sjøl. No ha Gamel-Gyin laagaa se te ein Bak-Meis te aa bera Kjøt i, hann
