Baatann sine, som han sjøl vilde, og de ska de baade Hugu og Hann-Lag te. Han heitte Sjugurd Kvite og enno er de att ein Not-Baat ette honom, som er bygt i 1810. I Kvite ha Baatbyggjar-Hannverke helde se te denne Ti’.
1. Gamel-Langrustin. Paa-lag 1716 kom de ein Mann fraa Sydorp paa Fron uppi Heidalen og gjekk lydde ette Arbei’; han heitte Ellan, og aatte nok korkje Hus hell Heimsta og livde ’taa di Arbei’e, han fekk paa Gardom, naar de va naagaa aa faa. Han ha me se ein Gut-Ongje i tolv-aars Aldere og han gjekk i store Labbe og ba se Mat i Gardom. Han Ellan vart verande ei Ti’ paa Steinfinsbø og antell der hell i ein ’taa Gardom nerast ve, fekk Gut-Ongjin Gjætl-Tenest um Saamaar’n Guten heitte Per og vart verande i Bygden sia’. Da han femten Aar gomol fekk han Aars-Tenest i Hole uppi Skogbygden de va i 1719. Men i Hole tente han nie Aar i Ra’, saa de va nok ein stø Ongdom og ein truverdog, dugele Tenestkar, som Hols Mann nau’le vilde misse.
Mann paa Garde, han Eina Hole, va Sme og smidde sjøl de, han trongde for Gards-Brukje. Og naar Mann va i Smiun, saa va han Per stødt saa gjert[1] paa vera me og hjolpe ’om og sia’ faa sjaa paa han smidde. Andre hell treja Aare han tente i Hole, va de Eingong døm ha havt Skomaakaar, og da ba han Per se Lov te gaa aat Smiun og freiste, um han kom fraa slaa Spikar aat di nye Beksom-Skoom sine. Jou de va ’om ikje forr-godt, sa han Eina; men han Per vart reint lett og gla, hann, og sette aat Smiun. Um ei Stonn kom han att me tvou Spikar-Tjuge[2] i Neva-om og Mann ba um aa faa sjaa Skospikarann hans Per, ette di døm va di fyste, tenkte han nok, at døm va ikje alle saa full-havne[3]. „Aa, eg ha seett de baade verre og be’re, de ha vorte vesalt[4] te Hugu for deg“, sa han. Detta va fyste
