ikje kjennde, men de va no sagte berre Fleip[1], maa’ta, baade de og de andre, han sa, um aa vera heime att te Kvells. Han va nok gaamaa-full, denna Mann.
Da de barst ivegen me døm, fekk han Jehans stige bak-paa og no fekk Blessom’n slik Skjuss, at han alder ha fare saa fort i sine Leve-Daagaa. De gjekk strake Lei’e baade ivi Lann og Strann og de sto ikje te for ’om Jehans aa skjølja, antell de va paa Jord’n hell i louse Ve’re døm foor. Heile Ferde vart no mest berre som ein Draam[2] for ’om Jehans; ein Sta’n kvilte døm som snøggast og der tyktes han Jehans aa minnast, at de va saa utu Maata vakkert, men nogor Skjel-Grein kunde han ikje faa paa di, for de lyste og glema, saa de va Oraa’ aa feste Ougo paa nugun Flekt. De gav ein Søkk i ’om Jehans, da døm tok ivegen att der fraa, for han saag de skjimta paa eitt Mannhugu paa ei Stong. Trast ette misste han eine Votten sin og da de vart styggt kalt paa Fingrom, ba han um aa faa stige ’taa som snøggast og finne att Votten. „Nei han er de ikje Brye verdt aa endse, for han ligg att halv-vegjes millom Vaagaa og Kjøpenhamn,“ svaaraa Mann. Men da bar han Jehans Blessom te aa skjøne, kaa de va for ein Vag-Ver han va komin i Følgje me.
De gjekk som ei Pil me døm og de va ikje Raa’ skapt for ’om Jehans aa veta, kaar dom foor, hell draagaa Kjenns’l paa Dale og Fjell førr døm va kome nor-paa Sandbu’s-Vollann. Da vart han gla baade ’taa di han va atti Heimbygde kome, og taa di de trast va Ende paa desse Skjusse, for han bar te aa tykja, de vart meir og meir ohogle, tess lenger de lei’. Ve Finnbrue sta’na døm, for der skulde han Jehans stige ’taa og gaa upp aat Nordigard-Blessom. Han takka for Skjussen og Følgje, de likaste han raakaa paa, og leet um, at slik grepa Skjuss ha han alder havt. Me saamaa døm skjøldes sa Mann: „Um du no skulde faa høyre ein Smell, naar du kjøm uppi Bakkann, saa maa du ikje snu paa Hugue og sjaa deg att-ende. Disom du gjere de, vil du kaamaa te aa sitja ette[3] di, saalengje du livi.“ Nei, de skulde han sagte agte se for, meinte Blessom’n, og me di skjøldes døm og
