ynskte ein-a’an ei gledele Jul. Da han Jehans kom uppi
Bakkann eit lite Stykkjy ga de ein hard Smell burti Prestbergje
og saa gløymde han se og snudde paa Hugue for aa sjaa burti.
Og der sto Jutulporten paa vi’an Vegg, de lyste fraa Elldstae og
skjein og blenkte ’taa Gull og Sylv, saa de gjorde reint illt i
Ougom; de skjygde ’taa Folk som gjekk att og fram inne der og
han Jehans saag Mann, som ha skjussa han, gjekk inn-igjønom
Døra-Ope. Da smell Porten att saa de skolv i Høom og Prest-
berge laag i Myrkne som førr, han Jehans skulde snu Hugue te
att men – Halsbeine va stivt i Leom saa Hugue og Bol’n peikte
kaar paa si Lei’. Og saales vart Blessomen gaa-ande me Hugue
paa sneitt te sin Døyan-Dag.
De va ein Mann i Heidale, som heitte Vetl-Frik. Mea han va berre eit lite Baan va de eit Fantfølgje, som la han att ette se i ein Plass uppi Sjo-Baksiun og saa lout Bygde aalaa ’n upp. Da han Frik vart vaksin, fekk han Lov te rødja og byggje aat se burti ve Ellingsbø-Ruste, og mea han heldt paa me di, va de ein Gong han skulde snerte se heim-i Bygde. Han gjekk beinast over ve Staalann og da han gjekk forbi Kruk-Sætre, fekk han høyre slikt Læte og Dans inn-i Sele, som i di grummaste Gjestbo’s-Stugun. Og da han vart sjaa-ande umkring se, sto heile Traae full me paa-sala Heste, alle slikjande svarte, me Ormehugu-Beksl og me slik Stas paa Salom, at de va rart aa sjaa de. Han Vetl-Frik skjøna væl, at de va eit Hulder-Gjestbo’ som sto i Kruk-Sæter’n og han tenkte me se: skulde berre ikje Brure vera kome ’taa Kriste-Folk! men han vart saa anna’s-ve, at han haatta se ikje te aa kaste Staal ivi Sels-Take. Og de harma han se ivi mangein Gong sia.
Nei da va han anna-slag saa snartenkt, ein Gut paa Fugelsang i Valders. Han raakaa frami eit Hulder-Gjestbo’ han, ou, paa saamaa Gjere som han Vetl-Frik, men han va kvass te aa taakaa Eld-Staale sitt, han, og kaste ivi Sels-Take og da va Huldrinn og Hulderkallann som sokkje ne me di saamaa og berre
