sa Mann da han kom inn att, „no fær ein ’taa døkk gaa uppi og skjenkje om ein Maargaa-Dram.“ Ja, ein ’taa Gutom tok Butill og Glas og gjekk ivegen, men da han kom upp-aat Stugun va de myrkt i Glasom og Døre va attlæst. Da vart døm forrondra og bar te ottast, at de va gale paa-ferd og um Eftan fann døm han att inn-paa Aase; han ha tikji imiss ’taa Vegje og gaat se vill. Sist ha han vorte saa ut-arma og endin, at han ha sett se paa ei Laag og lagt Vottann sine paa Laagje fram-me se. Slik sat han dou, da døm fann han.
Summe Gongo kan Att-Gangare syne se reint paa oventa Stelle, der døm ikje korkje er doue, hell ha vore vande ve aa faaraa. Han fekk nok sjaa de, han Ola Bjønnsta, Aare ette Snel-Mann va dø. Han laag ve Hølann og fiska, han Ola, og ein Dag fekk han sjaa Snel-Mann kom gaa-ande framme- Lann-felle paa hine Si’un aat Sjo’n. Han ha blaa, by-leta[1] Spælvest[2] me blanke Knoppe og Rou-Huve paa Hugue og saa gjekk han me eine Haann i Barme, som han stødt brukte paa aa gjera, mea han va te. Han gjekk berre smaatt eit langt Stykkjy te han naadde ei stor Urd i Elv-Kante, der va de som han vilde vikje for Urden og me di saamaa vart han tverrt burte. Bjønnsta’n va ingen skvettin Kar, men han vart saa anna’s ve ’taa di, at han va ikje go-te aa liggje i Høl-Bu’n sia um Neet’n, han gjekk like ne-i Sjolie att te kaar Kvell.
