upp Tull’n hans Anders og ette den Dag vart de slutt me aa skaapaa se um te Ulv for ’om. Sia gjekk han og ba aat se, men han taalaa mykjy um den Ti’e, han „floug og va Ulv“.
Førr i Verd’n va de mykjy Ferd ivi Sygnefjelle millom Bøverdale i Lom og Lyster i Sogn, for den Ti’e va de snaraste Vegen for Nordølom naar døm ha Ærend aat Sygne-Bygdom og aat Bern[1]. Vegen va berre ein Ri’-Stig me Varp paa ein og a’an Rande for aa sjaa Lei’e; nugun Vega-Ru’ning va de sagte alder halde paa Sygnefjelle, de Raake, som va, ha nok Hest-Hove og Folke-Foten trakka upp. No finns de eit gomolt Brev fraa um Lag 1400 um den Vega-Ru’ningen[2], Loms-Bygde skulde halde paa di gamle Ferd-Vegjom, og der er de nemnt mange Garde som ska gjera Vegen „føran te Midsygnæ fjal“. Og ette di skulde de mest sjaa ut te, at de va halde Umveling[3] paa Vegen te me-fjells; med dette galdt nok helst Brue og Kloppe, Stigen elles la døm visst ikje naagaa Arbei paa. Men Dølinn’ ha ikje liten Handel me Sygne-Bygdom i gamle Daagaa og allt i eitt gjorde døm Byferde aat Bern. Fehandlare fraa Lyster og di neraste Bygdom umkring gjekk i Nordals-Bygdom te kaart Aar, og døm foor Sygnefjelle baade naar døm kom og naar døm gjekk att. Difor va Sygnefjelle mykjy folke-fare førr i Ti’om og Saamaars-Ti’ foor de meir hell ein tung Pening-Pung den Vegen; lenger ne-i Ti’n vart de Setel-Bøk og da kom de meir hell ei tjukk Bok over Sygnefjelle ne aat Kvanndalsvoll[4].
Lei’e over Sygnefjelle fraa Fortun aat Kvandalsvoll er rekna for fem gamle Mil og de er no ei stri Dags-Reise. Og der de baade va langt Mann-millom og ofte foor Folk me Pening paa se, kunde ein vera viss paa, at Langfantann heldt se i Nerhandom, førr i Verd’n. Døm laag att-for Resom og Ranndom og gjætte som Korpen paa Etle[5], um døm skulde bli var ein einsle
