| 40 | Ældre |
hvessu hann hever iorð tecna. ef hanom bersc þat at fullu. þa scal hann siðan hallda skiladome firi leiguiorð sina. oc sva mala iorð at somu. Nu ef annarr þeirra deyr. þa er leigumale [1] þeirra rovenn. þa scal aptr reiða fe þat er ulaunat er.
80 Nu verðr maðr utlagr a iorðu mannz. þa scal hann leigu hava ef ureidd var. oc orð alla rotfasta. Nu ef iorð liggr auð i hia. sa scal um auðrn gerða er a. oc gæta til firi þvi at engi scal oðrom at garðstauri standa. en ef hann vill eigi gerða. þa scal ecki umgiallda at att se.
81 Nu bua grannar tveir saman. oc taca af einum manne iorð. þa er su iorð uskipt. þa scal þat skipti hallda er þeir skipta sin a milli meðan þeir bua a iorðu. Ef annar byr. en annarr ferr a brott. þa ma hann eigi þeim skiptis synia er til ferr iarðar. Ef menn tveir bua a einum bö. þa scal hvartveggia þeirra hava eigi fleira bufe um sumar. en hann ma föða um vetrenn. oc vinna ecki a annarra manna iorð til. En ef hann hever fleira i haga. þo einu lambe auki hann. nema leyfi hins se til. þa scal hann giallda grasráns baug. oc landzdrotne landnám. En hinum grasverð er a. Gotur allar oc garða lið scolo vera sem verit hava at forno. Ef menn bua i grend saman. þa scal fara ór husa haga er tveir manaðr ero af sumri. nema þeim þyckir ollom annat sannare. Nu sitr einnhverr lengr niðri. þa scal hann firi bioða hanom þarseto. Nu sitr hann kyrr at hvaro. þa scal hann stefna hanom þing firi rán oc þarseto. þa eigu þingmenn at döma kononge baug. en landnám holfu auca[2] þeim er iorð a. en. .vi. aura granna sinum firi grasrán. Nu scal hann æsta böndr oc heraðrsmenn sva marga sem hann vill. at föra bufe hans or husa haga sinum. hverr er seccr at aurum .iij. er syniar hanom. Slict liggr við ef hann ferr ovan firi tvimanað. Há eigu menn of haustum. þa scal engi firi öðrom beita. en sa er beitir. giallde grasránsbaug.
82 Garðr er granna sætter. Nu bua menn tveir a bö einum. eiða fleiri. þa scolu þeir sva hallda garðe upp. sem þeir hava iarðar megin til. oc veret hever at forno fare. oc hava görvan at fardogum öfstum. oc abyrgiasc til vetr natta hverr sinn garð. þann er um andvirki stendr. en sa er eigi gerir sinn garð. þa scal hann abyrgiasc skaða þann allan er hinum er gorr. hvárt sem gerir hans smale. æða annarra manna.
- Jvfr. Cap. 81 F. XIII. 18. 19. 20. Cap. 82 F XIII. 21.
