| 52 | Ældre |
scal hann matlaunar maðr væra. Leiga scal liggia a fe þvi er meira er. en hann leggr firi sic a .xii. manaðom. Umage scal neyta halfrar mercr iarðar[1] leigu. Nu scal virðing su standa iarðar leigu er fyrsta ár er virðd. hvárt sem þverr. æða vex. Fearhalldz maðr scal eigi oðrom fe selia at hallda. En ef hann selr oðrom manne fe at hallda. þa a umage kost at ganga a hendr hvarom sem hann vill. at heimta sitt. Ef umage a halfrar mercr bol. þa er þat innstöðu eyrir. En ef maðr letr umaga eyri leysan nema dömt se ór hende hanom a dome. þa scal hann setia sitt fe firi.
116 Skulld er engi gollden. nema vattar viti. En ef hinn dylr. þa verðr hann at giallda aðra. oc sökia sitt með kvoðum aptr.
117 Nv er boande dauðr. en kona livir efter. oc er fe eigi meira en hon a at hava. þa scal hon veita vorð bornom sinum felausum. En ef hann a onnur born. þa hvervi þau i hofuðbarm sinn. En ef born hennar eigu fe nokot. þa scolo þau systkin[2] neyta þess fyrst. ar frenda rade. hvervi siðan i hofuðbarm sinn.
118 Nu söker þrot boanda i heraðe. þa scal skipta umogum hans i þria staðe. have hann tva luti með sér. en hon þriðiung a hendr frendum sinum. þeim er arve ero nester. ef þeir eigu forlax eyri til. firir umaga sinn hvern .iiij. mercr. þat er forlax eyrir. Nu ef af ganga .iiij. mercr þvi fe. þa scal hann taca einn umaga. taca sva marga af sem hann a forlax eyri til. en þeir fare um fram er af ganga. þeim a hendr er þa ero nester arve. ef sa a forlax eyri til. En ef hann eigi forlax eyri til. þa scolo umagar fara fram i ætt til þeir hitta a forlax eyri. Sva scal hinum oc skipta er feðrinum fylgia.
119 Nv sitr maðr i arve uvirðum. ef eigi er at siaund virðr. þa fer umage a þing er hann er fulltiða. þa scal hann sveria til fiar sva mikils sem hann vill svaret hava. oc frendr hans visa hanom a. at hann sveri eigi usört. þa a hann þat fe at hava er hann hever þa til svaret. nema hinn niote þa virðingar vatta sinna. Nu scal hann svaret hava a þeim .v. vetrum aðr hann se tvitugr. En ef hann hever eigi þa svaret. þa scal hann ecki hava sins mals.
120 Arf scal þar sökia i þvi fylki. sem arfr er daenn. En ef hann leiðir i oðru fylki vatta en arfr er daenn. æða at kaupangrs logum. þa hever hann þvi firi
- Jvfr. Cap. 120 F. IX. 30.
