| 58 | Ældre |
143 Nv veitir maðr öðrom handrán. en hann skirskotar undir vatta. þa er hinn seccr .iii. morcom. er hann rente. Nu ef hinn rennr i brott með þann grip. þa rennr sa epter er atte. oc vigr at hanom. þa fellr hann utlagr.
144 Hverr a sinn fynd er hittir. til eigande efter kemr með vattom. Hverr scal sinum fyndi lysa ef hann vill rett með fara. Nu fara menn at gotu saman. finnr sa fynd er fyrst gengr. þa eigu þeir aller saman. oc þeir er efter ganga. þeir eigu ecki af. er um ganga. Nu fara menn a skipi oc finna fynd þann er fiar er verðr. þa scal þvi skipta at mannmenge sin a milli. Hverr scal sitt lán abyrgiazt. oc koma heilu heim. Sitt veðfe a hverr ef firi vattom er veðiat. söke sem vita fe. Roa menn a menn. æða sigla. giallde skaða þann allan. er þeir gera. nema menn roe firi barð þeim.
145 Hverr maðr scal neyta vatz oc viðar i almenningi. Sinn almenning scal hverr hava. sem at fyrnsku hever haft. en ef bygð gerizt i almenningi. þa a konongr. ef þar er acr. oc eng. oc garðe um loket. þa a hann sva lagnt fra garðe. sem hann ma kasta sniðrli sinum. En siðan er almenningr. Rec þau oll er reca i almenninga. þa a konongr. Nu sigla menn firi land fram. æða af have oc briota skip sin. sitt fe a hverr er kenner með vattom. hverr sem iorð a. er a recr. hafrec oll onnur þa a konongr.
146 Nv skipar maðr kaupskip heima i heraðe. oc taca menn fare at hanom. þa scal hann þat skip sva skipa. at þeir have aller far er tekit hava. Nu ef skip verðr of mioc laðet. þa scal hann sina voru af bera. en hinir hava far er toco. Ef þeim þyckir eigi þa vera fört. þa scolo þeir af bera er öfster toco. þa scal hann hava i handsals slit aura vi.
147 Ef hundr. æða hestr. æða ofe stangar mann. æða annat bufe bitr mann. æða berr. þa scal er bitinn er beiðazt með vattom kvikvendes. þa scal sa er er a. leggia band a. oc selia þeim i hond er bitinn er. En ef hann vill eigi hanom i hond selia. þa scal hann skirskota undir vatta. oc skal sa er kvikvendit a. hallda ollu slicu upp. við hinn sara. oc sva við konong. sem hann have sialfr særðan hann.
148 Jola giaver alldrigi uppi vera siðan.
Þat fe scal hverr hava er i sinni iorðu finnr. þo at annarr upp grave.
- Jvfr. Cap. 145 F. XIV. 7. Cap. 146. Bj. I. 1.
