310 Nu gerir konongr menn sina i fylki. at sia farkoste manna. oc kalla þeir skip manna ufört. æða styrimaðr. En þeir kalla fört. þa scal menn kalla ór skipreiðu annarre. þeir scolo sveria fört. æða ufört. En ef þeir vilia eigi sveria. þa scolo þeir út draga skip sitt oc reyna farkost sinn. lata liggia .v. netr i socc Þa scolo þeir up ausa. Nu ef einn maðr ma veria austri a þioðleið út. þa er skip þat feört. Ackeri scal skipi fylgia. En ef eigi er. þa scolo þeir skipreiðu menn giallda .iij. mercr. En styrimaðr scal styri fa til. oc styris drenge.
311 Nv ef heriar er vón. þa scolo menn vita vorð reiða. þa scal armaðr konongs. æða lendr maðr skera boð. en sa er seccr at .iij. morcom er eigi kemr til. En þeir er liota vorð at hallda, oc fara eigi til. þa abyrgiast þeir vita. Nu scolo menn sva hallda vita vorð. at þeir sofne eigi a verðe. En ef hann sofnar giallde aura .xii. nema herr kome meðan oc brenna eigi vitar. þa er hann utlagr. Nu scal hann brenna vita at fim skipum. æða fim skipum fleirum. En ef hann brenner eigi vita. oc verða þau at herskipum. þa er hann utlagr. Nu brenner hann vita at færrom skipum oc kemr herlaupi a menn. þa er hann seccr .xl. marca. Sa scal varða .xl. marca er nestr er. þeim er austastr er. En hverr annarra. at .iij. morcom.
312 Nu kemr sa maðr a land várt er utlagr var heðan gorr. oc berr hersogu sanna. þa er hann ilendr. þo at hann være aðr utlagr. Nu berr maðr hersogu oc er eigi sonn. þo at hann være fyrr ilendr. þa er hann utlagr. Nu berr maðr hersogu sanna sa er ilendr er. þa scal hann hava morc ór fylki hveriu en .iij. mercr af kononge varom. Nu berr maðr hersogu. þa scal hann hevia iarnór at landzenda. Su or scal fara með lendum monnum. oc bera með skipi skipaðo. oc bera bæðe netr oc daga. oc fara með þioðleiðu. Nu ero þeir utlager ef þeir þa ór fella. Nu scal tre ór fara i fiorðu inn. af þioðleiðu. oc bera með vattom. oc bera hverr öðrom. En sa er fellir seccr .iij. morcom. Nu kemr þar sem kona er ein firi sér. þa scal hon fa skip oc mat. oc lið. ef hon hever til. En ef hon hever eigi til. þa scolo þeir bera um fram. En ollom monnom er or kemr til hús. þa gerir hon fimtar stemnu til skips. En ef þa sitr nokorr kyrr um. þa er sa utlagr. af þvi at þa scal fara bæðe þegn oc þræll. Nu scal hverr sialfr fa sér mát oc sinum laxmonnom. Nu hitta þeir a her oc beriasc þeir. oc verðr þræll mannzbane. þa er hann frials. þo at fyrr
- Jvfr. Cap. 310. F. VII. 5. 22. Cap. 311. F. V. 1. Cap. 312. F. V. 2.
- ↑ Oprindelig har i Mbr. staaet: „orvar“; men siden er sat et Punkt under det sidste r for at betegne, at dette skal bortfalde.
