| 162 | Ældre |
sín niðr oc bióði lög fyrir sic. En þegar er hann er handlagðr[1] eða leggr hann vápn sín niðr. þá er hann friðheilagr maðr meðan hinn lifer. oe eigi ðræpr meðan hinn er lífs hinn sáre. binda scal þann mann oc ármanne föra. en hann á vörð at veita oc svá lendr maðr. Nú ef ármaðr þarf liðs at gæta hans. þá scal nemna frændr hins sára at gæta með honom. eða greiða böndr með honum svá marga sem ármaðrinn þarf. En ef hann leypr frá ármanne oc verðr hinn sáre dauðr. þá scal drepa ármanninn. en ef ármaðrinn er ekki heima. þá scal fá þann mann [bundinn kono[2] hans. en ef hvárki er heima. þá scal fá í hönd verkhús bryta.[3] oc svá lið með honom at hallda hann. En frændr hins sára eigi kost at hallda honom ef þeir vilia. at[4] ecki varðar þá[5] þó at hann laupi frá þeim. En ef ármaðr syniar viðtöku. þá[6] sculu þeir hafa vitni til. oc setia þann mann bundinn á flet hans. þá varðar honom æ hit sama nema ofríki taki af honom. En hvervitna er ármaðr tekr útlegðar fé manns. þá scal hann fá mann til at höggva þann mann er á þing kemr nema arfi se nær. En arfa liggr ekki viðr þó at hann gefe honom gang. oc búandom liggr ekki við þó at hann gangi af þingino ef erfingi hins dauða gefr honom gang. En ef erfingi hins dauða gefr honom eigi gang. þá drepi ármaðr þann mann sem fyrr var mælt.
11 (x.) Ef maðr er særðr oc kemz sá eigi[7] í scóg er særði eða verðr[8] höndom tekinn. oc býðr hann lög fyrer sic. þá ero þar uppi lögbaugar konongi. en sárbötr hinum sára oc læcnis fé.
12 (xi.) Eyrir scal uppi læcnisfiár á hveriom mánaði oc .ij. mánaðarmater miöls oc .ij. smiörs. oc svá scal mánað hvern til þess er rúva er á sári. en þat scal á fyrsta þingi bióða. oc bú hans í taci oc lauser aurar. þar til er hann hefir bött lögbaugum konunge oc sárbötr hinum sára oc læcnisfe. En ef hann býðr (eigi)[9] á[10] fyrsta þingi þá er hann útlagr oc svá fé hans nema þat er hann kemr í scóg með ser. En þegar er rúfa er á sáre. þá scal sá er særði láta menn .ij. siá. En ef hinn sáre vill eigi sýna sár sín. þá er af hins ábyrgð er særði. oc svá þó at hinn verði dauðr. En ef hann sýnir. þá sculo þeir bera vitni um er sá. en hann scal kenna þing oc bioða konungi lögbauga oc sárbötr hinom sára oc læcnisfe oc hafe bött á hálfsmánaðar
- Jvfr. Cap. 11. Hk. 28. G. 185. Cap. 12. G. 183. 184.
- ↑ handlaðr — Hk.
- ↑ [af Arne M. rettet til buandenn kona i d.
- ↑ brytia — c. d. e.
- ↑ Maaske Feilskr. f. oc.
- ↑ þá — mgl. c. e.
- ↑ þó — f.
- ↑ Dette Ord, som mangler i Texten aabenbar ved Forglemmelse, tilföies her i Medhold af Hk., i hvilken hele dette Capitel er optaget.
- ↑ hann — tilf. c. d. e.
- ↑ Dette Ord mangler i Texten, aabenbar ved Forglemmelse.
- ↑ hinu — tilf. c. d. e.
