Side:Norges gamle Love indtil 1387 Bd. 1 166.jpg

166

Ældre

Ef maðr særer .ij. menn á götu úte.

24   Ef einn maðr særer .ij. menn á götu úte. þá scal hvárrtveggi þeirra öðrum vitni bera. en bend scal hvárum tveggiu^[1] fyrir annan^[2] vátt.

(xxiij.) Ef maðr hittir dauðan mann í mörcu sinni. eða annars manns mörco. þa scal ör scera. oc láta þat öru fylgia at þangat scal fara er hinn dauði liggr. Ef þann mann má kenna þá á sá er kenner ef hann er réttr eptermælandi cost at sökia .ij. menn til tylftareiðar. En ef svá cr at engi maðr má þann mann kenna. þá standi þat mál kyrt til þess er eptermælandi^[3] kemr^[4] nær ef manns verc er á. oc á^[5] hann koste enn þá at sökia .ij. menn til tylftar eiðar. Nú er sakarábere innan fylkis oc kemr eigi til innan .vij. nátta. pá gere ármaðr honom hálfs mánaðar stefno. eða mánaðar stefno^[6] ef hann er utan fylkis .ij. mánaða ef hann er utan laga oc innan lanz. En hvárt er ármaðr verði^[7] at sökia. ef hinn kemr til eða kemr eigi til eða kemr sóknare réttr. þá scal sökia .ij. menn með heimkviðar vitni til tylftar eiðar.^[8] því at eins hinn þriðia ef sannan gerer at. En ef sacarábere vill eigi sökia. þá se hann fallenn at sócn sinni. en ármaðr eigi sócn þá síðan. En sá före líc til kirkiu er ábýr iörðu þeirre er líc er funðit á. eða gialldi .vj. aura erkibyscopi. en hann heimti costnað sinn af^[9] landz dróttne nema arfe se nær. Slict it sama ef líc recr á land. þá scal sá er á býr iörðu þeirri föra líc til kirkio sem skilt er í cristnum rétti eða gialldi .vj. aura erkibyscopi.

Ef maðr hverfr^[10] svá engi væit hvar er.

25   (xiiij.) Ef maðr hverfr á braut svá^[11] engi veit hvar hann er kominn. þá scal til ransaca tolf mánaðe. en síðan á erfingi kost^[12] at sökia menn .ij. til tylftar eiðar. ef hvergi má þann mann finna.

Um þat ef manne mishöggz við mann í skóge.^[13]

26   (xxv.) Ef menn .ij. fara saman í scóg oc höggva^[14] við. Nu verðr eigi betr en tré fellr á annan tveggia þeirra svá micit at einn maðr má eigi upphefia af hinum er under liggr. Nú ef erfingiar vilia sökia þat mál. þá er lýritar eiðr fyrir. en ef einn maðr má upphefia þa scal hann hafa tylftar eið fyrer ser.

---

Jvfr. Cap. 24. G. 155. 161. Cap. 26-28. G. 169. 172. 173. 175. 177.

---

1. hvarum tveggium — d. opr., men rettet af Arne M. til hvarum tveggia.
2. annat — c. d. e.
3. eftermælendr — c., ligesaa d., men rettet af Arne M. til eftermælandi; ligesaa e., men rettet med en fra Textens forskjellig Haand til eftermælandi.
4. kenne — c., ligesaa d., men rettet af Arne M. til kemr, ligesaa e., men rettet med f. H. til kemr.
5. á — mgl. b. f.
6. eða mán. stefno — mgl. b. f.
7. verðr — c. d. e.
8. eiðs — c. d. e.
9. at — c. d. e.
10. á braut — tilf. c. e., ogsaa d., men udslettet af Arne M.
11. at — tilf. c. d. e.
12. á — tilf. c. e., ogsaa d., men udslettet af Arne M.
13. Ef menn .ij. fara saman í scóg. — Overskr. c. e., ligesaa d., men rettet af Arne M. som i Texten.
14. oc höggva — mgl. f.