| Frostathings-Lov. (X.) | 217 |
xxiij. Um dómsetning oc kemr eigi kvöðo váttar. (25.)
xxiiij. Um sócn við einleypan mann. (26.)
xxv. Um tac ef maðr gengr í. (27.)
xxvj. Um handsals bönd oc tryggva vátta. (28.)
xxvij. Hvesso maðr scal öðrum sócn sína bióða. (29.)
xxviij. Hvat fylkismenn mego döma. (30.)
xxix. Heima scal búandi veriaz. (31.)
xxx. Hvar mál scal sökiaz. (32.)[1]
xxxj. Fylkismann hvern scal konungs ármaðr söcia. (33.)
xxxij. Um réttarfar manna. (34.)
xxxiij. Um úkveðis orð. (35.)
xxxiiij. Um sócn við cono einleypa. (36.)
xxxv. Um réttarfar kvenna. (37.)
xxxvj. Ef maðr lýstr carl eða cono. (38.)
xxxvij. Um heila húsgangsmenn. (39.)
xxxviij. Hvat fyrir þræl scal ábyrgiaz. (40.)
xxxix. Ef maðr lýstr ross undir manni. (41.)
xl. Um fornæmi. (42.)
xlj. Enn um fornæmi. (43.)
xlij. Um áfang.[2] (44.)
xliij. Um áfang[2] ef maðr lér ross eða scips. (45.)
xliiij. Um þat ef maðr vanar ross manns eða naut. (46.)
xlv. Um hornung eða rísung eða þýiar sun. (47.)
xlvj. Um þat ef menn caupaz rossum við. (48.)
1 (j.) þat er uppsaga laga várra í lögum manna at engi scal fyrir öðrum taca ertog eða ertog meira. En ef tecit verðr. þá scal hinn fara eptir er þau föt á með vátta. oc beiða út síns innan næsta mánaðar síðan er hann spyrr. En ef hann lætr af. þa hefir hann fyrirtekit sócn sinni. en ef helldr á oc lætr eígi laust. þá liggr rán við. oc fyrirfarit sócn sinni iamt sem áðr.
2 Heim scal búanda stemna oc til hús fara. Ef hann finnr hann innan ecru gerðis. þá stemni hann honum inn til andvegis með kvöðu váttum sínum. Nú ero þeir réttir til at bera bæði heimstemnu vitni oc kvöðu vitni.
3 (ij) Ef maðr er heimstemnu váttr eða þingstemnu eða kvöðuváttr. oc er síðan fest lög fyrir loð hans. oc ber allt á einn dag þing oc dóm oc fimtarstemnu hans. þá scal hann cost bióða þeim er lögfesti fyrir loð hans hvert er[4] hann vill hafa
- Jvfr. Cap. 1. G. 34. Cap. 2—9. G. 35. 46.
