| Frostathings-Lov. (X.) | 229 |
fiðr þar löst á innan fimtar. þá sanni þat með einseiði at sá löstr finnz á innan fimtar. en þat se hans fimt ef[1] hann kemr við aptr at föra rossit. oc leggi við einseiði at nauðsyn olli at hann mátti eigi föra[2] ross aptr innan fimtar. oc taci síðan andvirði sitt. en hinn ross er selldi. Oc ef önnur spell hafa síðan á görzc á rossi manns af hins völldum er með fór. meti þat sannsýnir menn. en hinn leiðrétti er rossit hafði. En ef hinn vill eigi við taka. þá bióði hann honum með vátta .ij. oc segi hann af sína ábyrgð. en ef hann helldr þá enn á verði. þá leggi hann honum rán við oc rétt konungs oc stemni honum þing.
Um festarcono manns ef maðr leypr. (1.)
Um forræði meyia oc heimanferð. (2.)
Um iamnaðarscipti[3] dötra ámeðal. (3.)
Um gripalán til heimanferðar. (4.)
Um fiárfar cono við búanda sinn. (5.)
Um úvirðan eyri. (6.)
Um hveriar sculldir cona scal lúca eptir fráfall búanda síns. (7.)
Nær lög leggia fé hiúna saman. (8.)
Ef mey scal gipta þá er fiárhalld hefir bróður síns. (9.)
Um heimanferð systur af bróður hendi. (10.)
Um úfest réttarmál eptir framfarinn mann. (11.)
Hvern rétt er festarmaðr eða faðir eða bróðir eigu á cono. (12.)
Ef annattveggia hiúna hórar annat. (13.)
Ef cona legz með manni undir búanda sinn. (14.)
Um landscylldar teciu. (15.)
Engi kemr þriðiungsauci móti úheimilli heimanfylgiu. (16.)
Siolf scal úröct cona fyrir ser ráða. (17.)
Um mey þá er manns arfi verðr. (18.)
Um hvat er maðr verðr tryggrofi. (19.)
Ef maðr sell þræl af landi. (20.)
Um hiúna rétt oc mans búanda. (21.)
Hvat cona má caupa fyrir ráð búanda síns. (22.)
Um leysingia caup oc heraz cono. (23.)
Um hunda dráp. (24.)
Ef haukr verðr drepinn. (25.)
Um sauða bit. (26.)
1 Ef maðr leypr á brott með festarcono manns. þá scal hann böta honum fullrétti er festa hafði innan þeirra .xij. mánaða er hann festi hana. nema fyrir þeirra nauðsynia sacir se frestat er scildar eru í kristnum rétti. oc svá föður hennar oc
- Jvfr. Cap. 1—4. G. 51. Hk. 50.
