| Frostathings-Lov. (XII.) | 237 |
4 (iij.) Ef maðr vill óðal sitt selia. þá scal hann bióða á þingi þar innan fylkis sem iörðin liggr bauggilldismönnum. En þeir eru kaupi næstir er nánastir eru. oc eigu þó allir bauggilldismenn boðo[1] á. Nú scal hann gera þeim mánaðar stemnu til iarðar verðs. En ef þá scill á iarðar verðit. þá scal sá sveria er selia[2] vill. at svá micit var honum boðit fyrir. oc bauð sá er svá villdi reiða. En sá scal eigi ábyrgiaz þá boðsvátta lengr en .x. vetr. En ef hinn hefir fé til fengit. en óðalsmaðr vill þá eigi selia sem hann görði honum stemnu til. þá scal sá er selia villdi leysa undan með cauprofum.[3] eyri .x. aura caup hvert. En ef sá tortryggvir er selia vill. hverr aura þá eigi er hinn vill fyrir iörðina greiða. þá sveri sá er caupa vill. at hann hefir þat í sinni ætlan[4] at caupa ser til óðals. oc eigi með arfsvicum undir annann. oc caupi slíct sem þá hefir hann verð til. oc eigi ecki boð optar á. En cauprof coma hvergi til nema her. En verði honum fúst eða falt óðal þat er hann ceypti. þá scal bióða enn aptr hinum er hann ceypti at.[5] ef hans óðal var. En hann scal iörð selia sem honum er þá boðit við. oc hann vill sveria at honum var boðit við. Engum manni verðr iörð at óðali fyrr en .iij.[6] langfeðr hafa átt oc kemr undir hinn .iiij. samfleytt. En ef konungr sceytir manni iörð. þá scal þá iörð engum manni bióða þó[7] at hann vili selia. hvergi er átti áðr. ef konungr átti síðan heimila. En ef[8] maðr scal bióða konungi iörð. oc eigi konungr öðrum manni. Nú caupir maðr óðalsiörð úboðna. þá scal hann bióða at iamfullu sem óðalsmaðrinn oc með sama hætti. en ef óðals menn leysa eigi at aura stemnu. þá hafi hann iörð iamheimila[9] sem óðalsmaðr bygði. En ef maðr býðr verð fyrir iörð eða greitt hefir hinum er selldi með vátta. en hinn vill eigi við taca. þá beiði hann hinn sceytingar. En ef hann syniar honum. þá stemni hann honum þing til þess fylkisþings er eigniu liggr í um svá margar nætr sem fiarvist hans gegnir. oc nióti þar vitnis síns oc bióði honum fiárlut þar fram at reiða oc beiði[10] hann sceytingar. En ef hann syniar þá. eða kemr eigi. þá beiði hann böndr sceytingar með vápnataci. En böndr seciaz bangi ef þeir synia. hverr þeirra .xij. eyringi. en hann tryggrofi ef hann gengr á þá sceyting. sem hann hafi siálfr sceytt.
5 (iiij. Kona scal eigi carlmanni iörð bióða ne carlmaðr cono. En systir scal systnr iörð bióða. ef þær verða arfi óðala.
- Jvfr. Cap. 4. G. 270-272. 276-279. 292.
- ↑ Saaledes i alle Afskrifter.
- ↑ söcia — b. f.
- ↑ Saaledes rettet fra caupronum (cauprouum — cauprovum — cauprofum; see nedenfor cauprof) efter den nyere Landslov VI. 5. hvor det Meste af dette Cap. er indtaget.
- ↑ ætlan — mgl. b. f.
- ↑ af — b.
- ↑ I Afskrifterne ved en aabenbar Feil .ij.; jvfr. den nyere Landslov VI. 2.
- ↑ þá — d. f. Rettet dertil fra þó i c.
- ↑ Ordet ef synes her enten at staae overflödigt, eller snarere at være en Feilskrift for engi.
- ↑ heimila — b. f.
- ↑ beiða — b. f.
