| 264 | Anhang til d. ældre Fr. L. |
leg ek hond a þessa helga doma oc þui skyt ec til guðs at ek stal þau kristin log hallda er inn helgi Olafr konongr hof oc aðrer hans rætter æptir komandr hafa nu samþykt i millom konongs oc bonda með hvarra tueggio samþykt. oc goðra manna raðe um at bæta eptir þui viti sem guð gefr mer.
12 þa skulo oc lender menn oc hirðstiorar þenna eiðstaf sueria. þess legiom vær honð a þessa helga doma oc þui skiotum vær til guðs oc til Hins helga Olafs konongs at vær stolum holler oc truir vera varum herra kononge bæðe opinberlega oc leynelega oc styrkia hann oc hans rike bæðe með raðom oc ollom styrk varum. hallda sculom vær oc æiða þa erhann hever suaret ollu landzfolkino eptir þui vite sem guð hefer gevit oss. Sva se oss guð hollr sem vær satt segium. Gramr ef vær liugom.
13 Nv at bændr oc alþyða vite sek þui skylldugare til hollostu oc þegnskylldv oc lyðne við konong þa skulo þæir þenna eið sueria kononge sua marger menn af fylke hverio sem honom likar. þess leggiom vær hond a þessa helga doma oc þui skiotum vær til guðs at vær skulom holler oc truir vera varum kononge bæðe opinberlega oc leynilega með ollom varum styrk oc mátt sua sem goðer þegnar skulo goðom kononge væita alla loglega þionasto oc lyðstylldu með þæim ollom logom oc lunmendum sem hinn helgi Olafr konongr skipaðe i millum konongs oc bonda með huarratueggio samþykt. Sua se oss guð hollr sem vær satt segiom. Gramr ef vær liugum Ero eigi at eins þæir slyllduger til at abyrgiaz þenna æið er sueria helldr aller þæir er i konongs lyðstylldu ero alner oc oborner oc þæir sem hans eiðs vilia niota.
14 Þat er fyrst i mannhelge várre. at vár lande skal hverr friðheilagr vera innanlandz oc utanlandz. En ef maðr vegr mann þa hever hann firegort ollo þui ær hann atte nema iorðu sinni einne nema hinn have aðr verkat ser til uhelgi.
15 Nv þo at allt þat sem vegande atte beðe i lande oc lausum eyri felli aðr under konong utan oðalsiarðer at logom hins helga Olafs konongs þa gerðe þo hinn virðulege herra Hakon konongr hinn koronaðe þa miskunn oc skipan a epter inna bezto manna bænarstað at hvárt sem epter ero æignir eða lausafe þa skal konongr taka ekke mæira þegngillde en aðr er vanðe til af fe eða eignom en ef [eigi er þegngillde greið[1] þa skulo frændr veganda lausn æiga a ef þæir vilia leyst hava.
16 En ef vegande fellr i utlegð fire konongs suerðe eda hans umboðsmanna eða frændom hins dauða oc a hann fe epter þa bæte frændr hans fiorðungs giallde af þui fe en þæir take trygðer oc alsætte i mot af frændom hins dauða. Alldrege skal
Jvfr. Cap. 14. F. IV. 1. Cap. 15. F. Indl. 2. Cap. 16. F. Ind. 3-5
- ↑ [ Skrf. f. eign er i þegngilldi greidd, see d. n. Landsl. IV. 2.
