þriggia aura er vert eða minna. en ef meira er vert. þá se lýritareiðr uppi. En ef hann heldr á. þá sekist hann baugi ok fari sú fiársókn sem allar aðrar]
64 [Eta skal þat er biörn berr ok fyrir berg fellr. ok svá ef naut stangar naut til bana. þá skal þat eta. Bana skal kona fénaði heldr en svidda liggi. ok skal þat eta er hon banar ef eigi er karlmaðr til. Ef naut kyrkist í bási. þat skal eta. En ef maðr geldir búfé sitt ok verðr dautt af því. þat skal eta. ok svá ef vargr bítr eðr hundr sá er siálfr ræðr á. en flá skal húð af nauti en skinn af sauð. ok skera af alt er tennr hafa tekit. Ef búfé gengr á sió eðr fellr. eðr á vatn eðr brunn ok drukknar. þat skal eta. Eta skal kálf ef etit hefir hann .iij. fyllar. ef hann er drepinn síðan. Ef úhreinandi fellr í mat manna eðr munngát. þat skal neyta. En villudýr hvert ætt (ok alt þat er eigi hefir at bana orðit)[1] er menn hitta. ok fiska ok fugla. þat skal eta ef vill.]
65 [(47.) En ef maðr er staddr á fiöllum eðr úteyium um langaföstu eðr endrarnær[2] ok heptir hann veðr. þá skal hann eta hvertvitna heldr en deyja. nema manninn einn. Ef maðr berr úhreinandi í mat manna. þat er fyrirboðit er at eta. þá hafi hann lýritareið fyrir ser ef hann syniar. ella fari útlægr. En ef hann kastar svá menn siá at vild sinni. ok neyta menn eigi af. gialdi vistir hinum er á tvennum giöldum. eðr syni vilia síns með lyritar eiði. eðr gialdi .vj. aura erkibistupi.]
66 [(54.) Ef maðr tekr bröðrungu sína eða systrungu. þá er þar síðast .iij. marka sekt. En upp frá því frændsemi úskyldast. þá skulu falla .ij. aurar silfrmetnir af kné hveriu. þá verðr mörk at setta kné.]
67 En ef maðr á konu undir konu sína. eða kona mann undir bónda sinn. þá sekist hvárttveggia þeirra .iij. mörkum. ef þan verða sönn at með vátta .ij. eða hon er barnbæri.[3] En þat skal vera slónarvitni þat er skírstotat er undir. En ef þat er eigi til. þá má sökia með heimskviðar vitni ok skal þó standa fyrir með lýritareiði.
68 En ef maðr legst með festarkonu sinni. þá gialdi hann nánasta nið fullrétti. En ef föður missir við fyrir brúðkaup innan þeirra .xij. mánaða. ok er barn getit. taki barn þat arf föður síns sem móðir væri muudi keypt. Eu í stað engum öðrum kemr maðr til arfs. uema móðir se mundi keypt. eða hann se með logum í ætt leiddr. En þó at maðr festi til þess frillu sína. at með þessu lögmáli skuli börn hans til arfs
- Jvfr. Cap, 64. F. II. 42. Cap. 65. F. II. 43. Cap. 66. F. III. 1. Cap. 67. F. III. 5. Cap. 68. F. III. 13.
