| Christenret. | 419 |
han krismu a med þæim orðom oc æmbætti er æftir skirn er. En ef prestr tortryggir at barnn se scirt. þa sanne sa með æins æiði er skirði. eda sa er ner var.
28 Föda skal barn huert er boret er krisna oc til ktrkiu föra er manz hafuð er a.
29 Faðr a barn huert. En sa skal faðer vera er moðer sægir a hendr. nema han med lyrittar æiði vndan förez a fyrsta dome er han er til kuaddr huart sem þæt er frialsrar kono barn. eða æigi. En ef kona döyr oc hæfir hon æigi sagt til faðærnis barne sinu. þa söke sa (er) reet a (a) henne bæðe till rettar sins oc sua till viðr taku barns eða[1]1 halde firer þæt lyrittar æiði.
30 En ef kona kenner (dauðum)[2] manne barn eða þæim er orlendes er þa sanne hon med guðs skirslum. oc ef hon værðr skir þa take arfe með barne. En ef hon værðr full hyggi siolf firer. En ef kona andazt er dauðum manne kenner barn. þa hafe arfe hins davða koste .iij. take viðr barne eða iarn bere. eða vinni lyritar æið.
31 En ef kona vil æigi sægia til barns faður þa stæfni armaðr konongs henne þing oc kalle at þræl æigi barn með henne nema hon sægi til faðærnis. En ætboren kona sæckiz .iij. morkum silfrs uið konong vm þæt mal. En barn skall moðor fylgia. En ef kona fær æigi faður barne sinu þa take þæt ret æftir moðor fæðr sinvm.
32 Ef maðr ber barn sit vt hæiðit. eða kristit oc spillir oc værðr han kunnr oc sannr at þui. þa hæfir han firergort fe oc friði oc kallum ver þæt morðet mykla. En ef biskup eða armaðr kenner þæt manne at hann hafe spilt barne sinu hæiðnu eda krisnu þa skal synia sua þessa morðz sem annars. En ef sa æiðr fællr þa fællr honom till utlægðar.
33 Ambattar barn huert er ætgt gengr faðer við þa skal drotten hyggia firer till þæss er faðer gengr við. en æigi lata döyia handa meðall. En ef döyia lættr gialde drotten .iij. merkr.
34 En ef maðr þarf olianar oc ma æigi hafuð prestr til komaz þa skal sa olia er kirkiuna a med prestens hiolp ef æigi fæz mæira lið til oc hældr æinsaman en hin missi. En ef han hæiter hafuð tiund sinni firer högendes preste i sott sinni oc er han at með hafuð preste at olia han. þa hafe han þriðiung af en hafuð prestr .ij. luti.
Jvfr. Cap. 28—30. F. II. 1. Cap. 32. F. II. 2. Cap. 33. F. II. 6. Cap. 34. F. II. 17.
1) 2)
- ↑ I Mbr./tt> ė, hvilket i Almindelighed betegner: er; men her udentvivl er en Skrivfeil for e, der betegner: eða. Afskr. 327. fol. beholder Forkortn.
- ↑ dauðum tilf. i Margen med en nyere (Arne Magnussöns?) Haand. Det er saavel af Sammenhængen som af Indholdslisten S. 410 tydeligt, at dette Ord ved en Uagtsomhed af den gamle Afskriver er udeladt; Afskr. 327. fol. optager det dog ikke.
