| Christenret. | 425 |
æigi monnom a meðall þa late han af þæirri kono at vsæckkiu er þæim var vuisv vargr. En klond koma a millum þæirra firer hæitt brullaupp þa a biskup enga sokn a. huatke til fæstar kono ne till fear við giptingar man fyr en þæt mall er löyst við biskup. En ef han fær þa sæckiaz þæir baðer .iij. morkum huar þæirra vlð biskup nema hon æigi siolf firer ser at raða þa sækkiz hon sem forræðes maðren skildi ælligar. Nv lætr han æigi af a fyrsta þingi sua sem logh skilia. þa stæfni biskups armaðr honum annat þing oc ef han ma þa koma monnom a meðall. þa æigi at vsæckiu. En ef han kömr þa æigi en monnom a meðall. þa er han sæckr .iij. morkum. En biskups armaðr stæfni honom þa hit .itja. þing oc kome hin en monnom a meðall ef han ma. oc æigi hana siðan at orsækkiu. eða late þa af oc gialde þa hitt .iija. sinni .iij. merkr. En ef han lætr þa en æigi af fare vtlægr. En ef maðr tækr bröðrong sina eða systrung þa er þær siðazt .iij. marka sækt. En vp i fra þui sem frendseme vskyldiz þa skulu falla af .ij. aurar af kne hueriu. þa værðr mork at setta kne. samu lund er um sifskape.
57 En till hægningar vm kristni spæll þa skall þesse moll fylgia bonda rette vm sæklarfar. kuena mol oc mæinæidar. kiotata firer huls taku. tiundar sækt. firer kirkiu frið brott oc kirkiu garðz. ræiðskiota fall oc ræiðskiota boð fall. En oll annur mol skulu falla till talens rettar oc allar sæktir sylflmetnar i krisnum rette.
58 Þetta ero þær konor er vskyldar ero et cetera. þetta er i fyrra krisni rettenom.[1] — En nafna skal menn .xij. iamgoða honom. þær skal han æin af þæim .xij. hafa en sialfr annar vera en hin þriði nanaste viðr.[2] En þæir þrir er firer orðe oc æiði kunnu at hyggia a vara tungu. Þæn æið skall vinna firer kirkiu durum. En ef sa æidr fællr þa er han sannr at vdadom. En þo at honom fallez sa æiðr. þa skal han þo na guðs skirslum. hældr en han se sannr at sok. En ef han vill huatke æid fæsta ne iarnburd. þa gere armaðr biskups honom manoðr stæfnu af lande brott. se hon vtlægh iamvæll sem han nema runnit vere a hendr henne. Ef æigi var þæt þa se friðlaus bæðe þau. oc fare or landæign konongs vars. till þæss er þau hafa int skript sina þa er ærchibiskup læggr a hendr þæim oc firer gort huerium pæningi fear sins bæðe i lande oc lausum öyri. þæt a konongr halft en halft biskup nema konongr oc biskup vili bætr gort hafa siðan þau koma hæim aftr. hafe han fimtar grið fra
Jvfr. Cap. 57. F. III. 2. Cap. 58. F. UI. 3. G. 24.
- ↑ Henviisningen er til Jons Chr.r. Cap. 49, der er ligelydende med Fr. L. III. 3 (see ovf. S. 148) paa det nær, at Stykket "sa uttlægezt er henne spillir" indtil "annars manz kono" er udeladt, og at der fordres settareið, ikke lýritareið. Efter ".x. uikur sörar" (see ovf. S.149, L. 9) maa det i Texten ovenfor strax paafölgende Stykke, der er taget af Gulath. L.s Cap. 24: "En nafna skal" indtil "sannur at sok" antages at skulle staa istedetfor Frostathingslovens og Jons Christenrets: "En ef eiðr fellr … sem annur."
- ↑ Udentvivl Skrivfeil i Mbr. for niðr.
