me telja med. Ekf.: ein, tvo, tri o. f. fr.; den fyr fte, den andre o. f. fr. s 10. Kjenneord (Artiklar) kalla me nokre fmaae toulaufe Ord, forn verta aatlagde Tingord og Eigen stapsord. Det er 2 Slag Kjenneord: det übundne Kjenneordet er: ein, ei, eit. Ekf.: ein Mann; ei Kona; eit Barn; ein stor Foss; det bundne Kjenneordet heiter i Lag med Eigen stapsord: den, det, dei og vert daa sett framanfyre. Ekf<: den store Fossen; det kvite Huset; dei hsgste Nu tarue. — I Lag med Tingord vert det upp i ei En ding: —en, —i, —et; —ne, —na, —i. Ekf.: Vjsrnen, Soli, Hufet; Gutarne, Skaalerna, Husi. Mertn. -Naar den, det, dei stend framfyre Tingord (den Mannen), er det ittje lenger tonlaust og helder ittje Kjenneord, men (eigenflaplegt) Pronomen.
s 11. Gjerningsord (Verb eld. Verbum) kalla me dei Ordi, som syna, kvat Tingen gjerer elder at eit kvart stjeng fyr feg. Ekf.: fora, fyngja, bjoda (by), fara. Mertn. 1. Naar Gjerningi verkar paa eitkvart, talla me Gjerningsordet paavertande elder verksamt (transitivt): aa tasta Stein. Slite Ord er: dikta, fora, giva, taka. Naar Gjer» ningi ittje gjeng ut yver nokot, kalla me Ordet upaavertande el der uverksamt (intransitivt). Slite Ord er: dr sym a, dsy, ganga, koma, vaka. Mertn. 2. Det er Gjerningsordet,. som stavar Prceditatet. Nokre Gjerningsord, som etter sitt aalmenne Bruk ittje tuuua staa aaleine, men turva eit Tingord elder Eigenstapsord i Lag med seg, talla me nMvftglde Gjerningsord. Ets.: Han er stor. Slite Ord er: vera, verta (bli, bi), heita, kallast.
§ 12. Adverb (Fylgjeord) er slike Ord, som ofta fylgja med Eigenskapsord og Gjerningsord og giva
