| kvar | kvar | kvart | («) |
| korgje | korgje | korkje (ɔ: ingjen av tvo) | («) |
| nokon | noka(o) | noko | nokre |
| som | som | somt | some |
Framleiðes: ein, båðe, mange, sjølv og de (t. d. de blæs); desutan: kvarannan, einannan, og (somtið) annan, som tyðe, at den same verksemda går ut ifrå tvo (el. fleire) og utover dei same tvo (el. fleire), t. d. Tor og Dag hjelpte kvarandre, (ɔ: Tor hjelpte Dag, og Dag hjelpte Tor). Dei slo annan ɔ: dei slo kvarandre.
Merkn. Dei peiklause varorða er fælt osamse i 9i brigding i dei skjelte målførom.
§ 71. Talorða er tvo slag: gruntal, t. d. ein,. tvo, tri og raðtal, t. d. første, andre, trije.
Gruntala er: ein, tvo, tri, fir, fem, seks, sju, åtte, ni, ti, elleve, tolv, tretten, fjorten, femten, seksten, sytten, atten, nitten, tjuge, ein og tjuge (eller rettare: tjuge ein o. s. b.), tretti, firti, femti, seksti, sytti, åtteti, nitti, hundre, (eller hunder), tusen, osb.
Raðtala er: første, andre, trije, fjore, femte, sette, sjuonde, åttonde, nionde, tionde, ellevte, tolvte, trettonde o. s. b. tjugonde, trettiende, firtionde o. s. b.
§ 72. Ein vert brigd i kjøn: ein (hankj.) ei (hokj.) eit (kjønl.) Dei andre vert ålmennelegt obrigde.
Merkn. Kjønsorðe ein er meire lettonande æn talorðe.
§ 73. Ved verkeorðe er å merkje: utsegjemåte, tal, tið og verkeset.
- Tingmåten, som kan brukas, der tingorðe kan brukas (§3l merkn. 4), og som vi kan kjenne på tingmåtemerkje: å, (§ 14). Å reise, å baka, å flå.
- Skapnaðmåten, som ofte vert bruka som skapnaðorð (§ 13), t. d. springande, sprungje.
