do til dat betsta, og tykkjast vera kappar fyri ein god sok. Dei standa som hini gamli og saklausi fostrlandsvinir frá skilnadarskeidit. Lika eins som dessi hengu fast vid dann danska stjornin, og vid skilnadinn fra Danmork trugadi og gretu, som var dar annanstad inki hamingjan[1] at finna, soleid hanga ogso dessi saklausi fostrlandsvinir, sagnarervingjarni, i vár tid fast vid danskt bokverk og dansk kunstr og alt dat tjovsgods, som dei kalla norrönt, og hota vid brukit og hevjingin at dei tjodliga evnin, som var dar ingin sannleiki at höyra utan i danskt mál og danskt skap. — Men alli sliki saklausi og ovtruandi sagnardyrkarar kverva burt. Soleid gekk dat med hinum frá 1813 og 1814; soleid vil dat og gánga med dessum frå 1850 og 1860.
Sá me soleid alt ovanfyri, at dat var einn sogulig naudsyn, at dat sagnliga Danavirki lytr falla, so sjá me nu ettir sundskiljingin av truarkenning deirra, som liva sig bak dat, at uvitindit er dess eiginliga avlsupphav. Men
- ↑ glück.
