Nysn um; han vilde hebne Ska’en som Strandamannen hadde gjort, aa gav se i Vegen. Detta kom fyri Strandamannen, aa so traiv han ut Borkin sin aa spente han før Kjoyresle’en aa vontest raake hin are Bror sin i ain Gard sunna før Strønd. Han kjoyrde daa te dai Stellunn der Bror hass stuka, men som han vilde vikje Borkin sin te Gards der, so tverkasta han se i Skjæko attende. Mannen traiv Hesten i Tverkin, men Hesten lait[1] hono inki aa knaip Husbonden sin i Troyelimpen aa traava attende me hono; de munte inki koss Mannen stelte se me Heste, men attende bar de dit som dai aatte haime. Mannen tok taa desse stor Ræddhug aa tom inn atte te Kønunn sina snupt ædrug taa Nøgg, aa endaa so vraiskin han hadde vore fyrr, so va han no bli som ai Smørøskje.
Bjødnen paa Smettbakstøle. De e ein Støl dei kalle Smettbak som ligg so einsløngd[2] burte ifraa are Støla, aa der hadde ein Bjødn vant se fram, so at han va framme mest te kor Naatt aa tok me se ænkort taa Smaakrytyro deire; stundo tok han ei Gjeit aa stundo ein Sau, aa ei Gaang slo han i Hel ei Kyr me. Dei maatte no sjaa te aa faa se upp eit Hus aa hava Krytyre inni um Nætadn, dersom Bjødnen inki skulde faa gjera Ende paa fleire, aa difor sende dei Bo ette ein Timbremann, aa han timbra upp eit stort gildt Fjøs. Daa de va gjort, hadde dei Krytyre sine trygge, men de va ’ki nok me di. Kjeringi
