paa Lofte aa tok paa se Kyrkjeklæ’o sine. Faren va nok huga te aa vera me, men de va ’ki Raa te di Mannen balla Vermore godt inn i Sle’afelden, aa so bar de taa Garde i dragandis Renning. De va ’ki lang Ri’e so stana dei i ein blaamaala Gard. „No faar du sjaa inn te Døtte dino“ sa’e Mannen, steig taa Mei’o. Daa ho kom inn, laag ho Aaste i Barsæng, aa ho va so sin, at ho alder hadde vore so sin fyrr, syntest More, ho gret so sæl va ho. Aa Sængi va no so gresk maa veta me Blaajo[1] aa Tæpen, at ei Prinsesse kunna alder liggje i finare Sæng. More laut no bli der aa sjaa te rettis me henne. De va ’ki lengi fyrr ho aatte ein stor aa fin Gut; „so vart e Go’mo’ likevæl e,“ sa’e ho Gamle. Hona vilde lesa over Baadne, men ho fekk ’ki Løv. „Du ska ’ki koma her me Gudsord,“ sa ho Aaste, „slikt leva me føruta.“ Ho Gamle syntest detta va villt, at ’ki Baadne skulde bli kristna, men daa ho saag, ko væl dei levde, aa ko sæle dei voro taa di soleine som dei hadde de, so laut ho ’ki taka se Sorg fere likevæl. Den unge Mannen va no so reint snill maa veta aa benkasam[2] aa venle imot Kjeringenn sino, so de va godt aa sjaa de. Ho kom se att fort, aa so vart de Gjestebø; Barsøl daa likesom, aa Baadne fekk so myki Gaavo baade taa Gull aa Sylv, at de kom no inkit te aa vante di Leiko. Ho Gamle fekk ogso manga Gaavo, daa ho skulde reise heimatt. „No ska du inki ottast aa syrgje før mi Skuld,“ sa’e ho Aaste, daa ho sto atte inni Kleva me
Side:Segner fraa Bygdom I.djvu/64
Denne siden er ikke korrekturlest
4
