ikringo Sle’in, Hesten lyftest i Skjæko, aa Guten laut halde se fast i Sle’akarre me bæ’o Hendo, endaa va de so nær, at han hadde vorte slitin aav. Daa han kom aat nemmaste Garde, laut han gaa inn i Fjøse, me’a Vere let ifraa se. Men de vart eit Hus de. Kort einaste Naut sleit se laust, aa dei strøymde ut paa Garden me slik Belg aa Raut, at de va verre en noko Belgjarbol. De vart ikki stillt, fyrr Guten va taa Garde atte. Sidst paa Nattenn kom Nøkrei’en ette, aa han va so go, at han fekk bønde Djævelsbøygen; men harde Tak vart de no fysst, so at Sveiten laut ut paa Nøkrei’e.
Haugabryllaupe. Ain Haust me’a Folke voro burti Aase aa toko upp Mose te Vetrars, hende de ain Dag, me’a dai voro haimatte te Maals aa kvilte se paa ain Stol ve Middagsbel, at de vart slik ain Stuk aa Svaal uti Mjølkeskjole, so at Mosafolke vorto se raine førgrunig, ko dette skulde hava paa se. Dai ottast myki før, at de maatte vera Haugafolk, som hadde se noko fyri der, aa so stilte dai se burti ai Glesu[1] paa Veggi i Bu’nn te aa endeseta, ko de va før Grai’e dai stuka me.
- ↑ Opning millom Stakkom.
