kalla Svartedauin. E ha høyrt ei Seigdn um, at dei,
trast før han kom i Grende, saago ein øldroge Mann o
ei øldroge Kjering. Han va krokggryggja o kruksin o
skjølvandis, so han laut bruke Stav; ho hadde ein Stakk
paa se, so va so rau so ein Løge, o hona gjekk mæ ein
Sopling i Hønden. Desse tvu kreko kringo Bygde o
softe Dørahelludn aat Følk; o der so,dei foro, o so so
dei foro, kom Svartedauin ette. Der, so dei softe
heile Hella, døydde dæ kor einaste Sjæle; der, so dei esla
att ein liten Flekk, der va dæ eit Miniskji, so kom te
staa Liv. Difør skulde dei paa Leine uppi Vang ha reve
ne Brune, so gjekk over Aane; dei vilde kji sleppe desse
tvu over te sope Dørasteinadn deiris; men jaumi komo
dei over likevæl, før kort biande Live, so fannst v va i
Vangsokn, strauk ve, so ner so dæ vart atte ein Gut paa
Leine. Taa di at dæ vart atte ei Minniskje ileine der,
sko dei ha take te kalla Garden Leine. Summe segja,
atte dæ ogso levde atte ein Kvemmann[1] paa Kvie.
Uti Slire vart dæ att ei liti Gjente paa ein Gard, eite
Reie. Hona va frisk, daa alle andre der paa Garde va
vørtne klene. Difør bar dei inn noko Dunsenga o laga
te so eit lite Rei paa Lag ell ei Lego aat henne paa
Borde o sette Mat o Drikke utmæ. Hona slapp taa di
o levde, te ho vart gamal, o Seigdne seie, at ho vart
gjifte mæ dei Gute paa Leine; are segja, at ho vart
gjifte mæ ein Gut, so levde atte eistan i Heggjibygden
austa Aasen.
Fere Svartedaua va dæ mangestane stora, gjilda Bygda, so dæ no æ berre eit Stølsæte. Soleise æ dæ
- ↑ Eit Kvinnfølk. Gamalnorsk: kvennmaðr; karlmaðr: Karmann.
