Denne siden er korrekturlest
Men det er verst at minnast:
me skulo aldri finnast.
1. Naar eg finge den, eg vilde,
aa, eg skulde voret glad;
som til Gjestabod og Gilde
gjekk eg til min Armods Slad.
Lat so vera, det vardt Møda;
mødast lyt ein, kvart ein vil.
Um det og var trongt um Føda.
Armod er me vane til.
2 Naar eg berre paa det tenkjer
ljosnar Heimen som en Dag;
alt eg gløymer, som meg krenkjer,
allting fær eit annat Lag.
Hugnad som ei Himmels-Sending
strøymer inn i alt mitt Vit.
Allting fær si rette Vending,
Livet fær sin rette Lit.
