Side:Symra (1863).djvu/33

Denne siden er korrekturlest


 2. Ein Etar med Svipa si smeller
og kjøyrer um Land og um Strand;
paa Bønderne jamna han skjeller,
at inkje dei dyrka sitt Land.
Jau, fekk han ein Gard til si Føda
og inkje til Lon, som du veit,
eg tenkjer, han bøygdest av Meda,
han vardt ikkje vidare feit.

 3. Ein Etar maa Sjofolket lasta:
dei fara no berre med Skrap;
sin Vinning paa Sjoen dei kasta
og driva si Fiskja med Tap.
Jau, skulde han sjølv søkja Maten
i Storm paa det huskande Hav,
det vardt vel so maateleg Baten,
og Modet det dovnad’ vel av.

 4. Ein Tugtemann slett inkje lider,
at Folk søkja Moro og Lyst.
Han gløymer dei framfarne Tider,
daa sjølv han til Moro var tyrst.
Kven veit, um han Skaali si sette
ifraa seg, fyrr fullnogd han vardt?
Naar Katten hev’ fenget sin Mette,
so snakar han inkje so hardt.

2**