Side:Symra (1863).djvu/46

Denne siden er korrekturlest
Tillag.
Livssyn.
(Tone: I Fior gjætt’ eg, Gjeiter i djupaste Dalom.)

 1. Det stiger em Sukk yver Heimen so vida,
der Tiderna vendast, og Ætterna kvida:
Kvi fer daa all Vænleike stundom so illa?
Kvi gjenger so ovmyket Lib daa til Spilla?

 2. Det veks ut i Grendom so livlege Flokkar
med leikande Mod og med vonfulle Tokkar.
Um stokkutte Stunder er Flokkarne skilde,
og mange kom aldri so langt, som dei vilde.

 3. Det kveikjest eit Ljos i ein mødeleg Skugge,
og Grenderna sjaa det med Fagnad og Hugge.
Det dimmest og sloknar, naar mest ein det trenger.
Kvi kunde det Ljoset daa ei standa lenger?

 4. Eit Hjarta, som nyst hever Maken sin funnet,
er rikar’ en den, som eit Land hever vunnet.
Men Maken fell fraa, og all Fagnad forgjenger.
Kvi kunde den Fagnad daa ei vara lenger?