Nikita. Høyr, far, ver no ikkje vond paa
meg. Du trur at eg er full? Men eg er mann
for aa gjera radt kva det er; for ein skal nok
drikka, men ikkje drikka vitet vekk. Her kan du
sjaa, far; eg kan svalla med deg ura kva det
skal vera. Eg minnest alt. Du tala um pengar.
Den gamle øyken var krepert; eg hugsar det
nok. Det skal me nok greia; me magtar nok
det. Var det ein svær sum, so laut ein nok be
um aa faa venta; men dette skal me nok greia.
Pengarne er her! (slær seg paa lumma).
Akim (steller med fottyet). Nei, far min. Det er som med isen um vaaren ..... det er ikkje den vegen me skal.
Nikita. Kva meiner du med det? At det ikkje er verdt aa røa med ein full mann? Ver du trygg. No drikk me te, og du skal sjaa at eg er mann til aa gjera rett, kva det so er.
Akim (rister paa hovudet). Aa Gud hjelpe oss!
Nikita. Her er pengarne. (rotar i lumma etter setelbold. Tek upp ein tirubel-setel). Der hev du til hesten. Verso god. Eg er ikkje den mans son som gløymer far sin. Tak han no, ikkje noko tull. Det er væl unt. (Gjeng burt til Akim og vil fli han pengarne). Tak dei no naar du fær dei. Det er væl unt, seier eg.
Akim. Nei, eg kan ikkje taka dei..... Eg kan ikkje tala med deg; for det er slett ikkje skikk paa deg.....
