Me vita, at me ero gjengne yver fraa dauden til livet, for me
elska brøderne; den som ikkje elskar broderen, vert
verande i dauden. (Joh. iste brev III, 14.)
Men den som heve gods av denne verdi og ser sin broder hava trong og læt sitt hjarta att fyre honom, korleis kann kjærleiken til Gud verta verande i honom? (smstd. III. 17).
Mine born, lat oss ikkje elska med ord og ikkje med tunga, men i gjerning og sanning! (smstd. III. 18.)
Kjærleiken er av Gud, og kvar den som elskar, er fødd av Gud og kjenner Gud. (smstd. IV. 7).
Den som ikkje elskar, kjenner ikkje Gud ; for Gud er kjærleike. (smstd. IV. 8).
Ingen heve nokon gong set Gud; elska me kvarandre, so vert Gud verande i oss, og hans kjærleike er fullkomen i oss. (smstd. IV. 12).
Gud er kjærleike, og den som vert verande i kjærleike, vert verande i Gud, og Gud i honom, (smstd. IV. 16).
Dersom nokon seier: «Eg elskar Gud,» og han hatar sin broder, han er ein ljugar, for den som ikkje elskar sin broder som han heve seet, kor kann han elska Gud som han ikkje heve seet? (smstd. IV. 20).
