Matrøna. Det er no helder ingi hast. Det
er ikkje med giftarmaal som med aa baka pannekake.
Guten kan no venta med giftarmaalet sitt
ei stund enno.
Peter. Men um de no vil ha han gift, so er der daa ikkje noko gale i det.
Akim. Ja det vore væl um det kunne koma istand, for tingen er, der er eit lite høvelegt arbeid inni byen, sodan eit nett lite arbeid, som ein seier, og som løner seg...
Matrøna. Jamen sa eg det! kjøyra med natvogni. Eg hadde nær kasta upp daa han kom heim igaar. Fy for styggedom!
Akim. Sant nok, i fyrstningi fell det liksom litt for bringa; men naar ein vert vand med det, gjer det ikkje noko, og tingen er, det løner seg. Um det riv litt i nasa, so er det noko som folk av vaare likje ikkje maa taka ille upp. Ein kan skifta klæde naar ein kjem heim. Nei Tingen er, Nikita skulde helst vera heime. So kunne han greie stellet der, med’ eg tenar ein skilling i byen.
Peter. At du vil hava sonen heim, er som det skal. Men kor skal me so stella det med pengarne som de hev teke upp paa løni?
Akim. Det er eit sant ord, Ignatisch. Leige gjeng for eige, som dei seier, og hev han leigt seg burt, maa han og tena tidi ut. Men tingen er, det vilde vera godt aa faa han gift. So kunne han koma heim so for eit bil, og ikkje meir.
Peter. No, det kunne la seg gjera.
