Han Hallvard paa Støle
va ei Gong lengji sia austi Fjello o skaut Rjupa. Dæ krydde mæ Rjupo allestan. Han hadde alder sett slek Rjupeleven før i sin Levedag. Han va ein glupe Skjyttar, o han skaut, o han staut te Dunlagdadn flygsa o flaug skjele so eit Snjodrev; dei vøro so tye mæ, Rjupudn, at han kunna seta Byrserøtten mest heilt innpaa Kraase deiris, o han syntist, han kunna skøte Rjupudn i Fillo, men ko han skaut, so fekk han kji Live. Detta tytte han va løgligt, snudde so heimatt i Bygde, gjekk aat Smiun o heta Byrsepipa bljømende rau, sette so atti Vegen. Dene Gonge fekk han alt, han skaut paa. Dæ va sjaaandis te di, at engon hadde førgjort Byrsa hass. Dei vara haske te di dei gamble. Ha han hatt Vet te slegji try Angreødda i Byrsestokken han, so ha ingjin kunna frikla ve Byrsa hass, um dei ha hatt tie o tjue Svartekunstbøka. Hellist so kann ingjir Byrse vera sikrar en ei Skabyrse; ho drep alt, ho blovekkji, hona.
|
Denne teksten er offentlig eiendom fordi forfatteren døde for over 70 år siden. |